رسالة السادة في سیادة السادة. البدر المشعشع در احوال ذریة موسی المبرقع: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''رسالة السادة في سيادة السادة'''، نوشته ابوالقاسم بن حسین رضوی قمی (1249-1324ق)، از مشاهیر علمای هند است که در ذیل آن، کتاب «البدر المشعشع»، در احوال ذریه موسی مبرقع، اثر میرزا حسین نوری گنجانده شده است. هر دو اثر به موضوع انساب اختصاص یافته و توسط سید مهدی رجایی تحقیق شده است.
'''رسالة السادة في سيادة السادة'''، نوشته [[رضوی قمی، ابو القاسم بن حسین|ابوالقاسم بن حسین رضوی قمی]] (1249-1324ق)، از مشاهیر علمای هند است که در ذیل آن، کتاب «البدر المشعشع»، در احوال ذریه موسی مبرقع، اثر [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] گنجانده شده است. هر دو اثر به موضوع انساب اختصاص یافته و توسط [[رجایی، سید مهدی|سید مهدی رجایی]] تحقیق شده است.


==رسالة السادة في سيادة السادة==
==رسالة السادة في سيادة السادة==
خط ۳۶: خط ۳۶:


==البدر المشعشع در احوال ذریة موسی المبرقع==
==البدر المشعشع در احوال ذریة موسی المبرقع==
اثری از میرزا حسین بن محمدتقی بن علی‌محمد نوری طبرسی (1254-1320ق)، معروف به محدث نوری و حاجی نوری، محقق، محدث و رجالى است.
اثری از [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین بن محمدتقی بن علی‌محمد نوری طبرسی]] (1254-1320ق)، معروف به [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نوری]] و حاجی نوری، محقق، محدث و رجالى است.


این نوشتار مشتمل بر زندگى و شرح احوال و هجرت ابوجعفر موسى مبرقع، پسر امام ابو‌جعفر محمد تقى(ع)، از شهر کوفه و ورود آن جناب به شهر قم، به‌همراه مطالبی در اثبات صحت ادعای منتسبین به ایشان است<ref>ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج‏3، ص68</ref>.
این نوشتار مشتمل بر زندگى و شرح احوال و هجرت ابوجعفر موسى مبرقع، پسر امام ابو‌جعفر محمد تقى(ع)، از شهر کوفه و ورود آن جناب به شهر قم، به‌همراه مطالبی در اثبات صحت ادعای منتسبین به ایشان است<ref>ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج‏3، ص68</ref>.
نویسنده، این کتاب را به درخواست یکی از سادات کشمیر و به هدف تأیید صحت انتساب سادات رضویه آن سامان به موسی مبرقع به نگارش درآورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص299</ref>. تاریخ پایان نگارش این رساله به سال 1308 هجری قمری گزارش شده است<ref>ر.ک: همان، ص331؛ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج‏3، ص68</ref>.
نویسنده، این کتاب را به درخواست یکی از سادات کشمیر و به هدف تأیید صحت انتساب سادات رضویه آن سامان به موسی مبرقع به نگارش درآورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص299</ref>. تاریخ پایان نگارش این رساله به سال 1308 هجری قمری گزارش شده است<ref>ر.ک: همان، ص331؛ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج‏3، ص68</ref>.


این اثر با تکیه بر کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی (م 406ق) تدوین شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص299</ref> و از سایر منابع تراجم و رجال مانند «أمل الآمل» شیخ حر عاملی و «فهرست» منتجب‌الدین و نوشته‌های دیگر نیز استفاده شده است<ref>ر.ک: همان، ص309-310 و 313</ref>.
این اثر با تکیه بر کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی (م 406ق) تدوین شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص299</ref> و از سایر منابع تراجم و رجال مانند «[[أمل الآمل في علماء جبل عامل|أمل الآمل]]» [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]] و «[[الفهرست (منتجب‌الدين)|فهرست]]» [[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین]] و نوشته‌های دیگر نیز استفاده شده است<ref>ر.ک: همان، ص309-310 و 313</ref>.


نویسنده در آغاز از چگونگی هجرت ابوجعفر موسی مبرقع به قم در سال دویست‌وپنجاه‌وشش و داستان بیرون نمودن او از قم و بازگرداندن وی توسط حسین بن علی بن آدم تا زمان مرگ او در این شهر<ref>ر.ک: همان، ص300-301</ref> و همچنین از ذریه او بر اساس اطلاعاتی که از آنان در کتاب تاریخ قم و دیگر نوشته‌ها آمده، سخن گفته است<ref>ر.ک: همان، ص308</ref>.
نویسنده در آغاز از چگونگی هجرت ابوجعفر موسی مبرقع به قم در سال دویست‌وپنجاه‌وشش و داستان بیرون نمودن او از قم و بازگرداندن وی توسط حسین بن علی بن آدم تا زمان مرگ او در این شهر<ref>ر.ک: همان، ص300-301</ref> و همچنین از ذریه او بر اساس اطلاعاتی که از آنان در کتاب تاریخ قم و دیگر نوشته‌ها آمده، سخن گفته است<ref>ر.ک: همان، ص308</ref>.