پرش به محتوا

عهد حسام (سفرنامه لرستان و خوزستان) سال 1245 قمری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
محمودمیرزا با بازتاب سفر فتحعلی‌شاه در «عهد حسام»، اهمیت سیاسی آن را برای ایجاد «امنیت منطقه‌ای» در سرزمین بختیاری‌ها که با سرکشی آنان به خطر افتاده بود، به‌خوبی می‌نمایاند. به‌ویژه آنکه کتاب او مانند «ناسخ التواريخِ» سپهر جنبه، دولتی و تشریفاتی ندارد؛ آنچه [[محمودمیرزا قاجار|محمودمیرزا]] درباره پدرش نوشته، خصوصی و خودمانی است که نمونه‌اش را در حکایت «ریختن سَم در خوراک شاه» می‌بینیم<ref>ر.ک: همان، صفحه سیزده</ref>‏.
محمودمیرزا با بازتاب سفر فتحعلی‌شاه در «عهد حسام»، اهمیت سیاسی آن را برای ایجاد «امنیت منطقه‌ای» در سرزمین بختیاری‌ها که با سرکشی آنان به خطر افتاده بود، به‌خوبی می‌نمایاند. به‌ویژه آنکه کتاب او مانند «ناسخ التواريخِ» سپهر جنبه، دولتی و تشریفاتی ندارد؛ آنچه [[محمودمیرزا قاجار|محمودمیرزا]] درباره پدرش نوشته، خصوصی و خودمانی است که نمونه‌اش را در حکایت «ریختن سَم در خوراک شاه» می‌بینیم<ref>ر.ک: همان، صفحه سیزده</ref>‏.


انشای نویسنده به کیفیت نثر معمولی آن دوره است؛ البته به آوردن افعال در جمله‌ها بی‌توجهی فراوان دارد. او که تا حدّی عارف‌مشرب بوده، دلبستگی ویژه‌ای به «[[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]» دارد و در لابه‌لای داده‌های تاریخی کتابش ابیاتی از «مثنوی معنوی» را به یاری حافظه خویش می‌آورد. [[محمودمیرزا قاجار|محمودمیرزا]] به برخی ایالت‌ها (مانند لرستان) نسبت‌های نادرست و ناروایی می‌دهد که نباید به آن‌ها توجهی نمود. او همچنین، متأثّر از ادبیات عصر صفوی، به‌جای واژه «خوزستان»، از کلمه «عربستان» بهره‌ می‌گیرد. دیگر اینکه، گاه با اظهار فضل خود نام‌های نادرست، عوامانه و خنده‌آوری را به‌کار می‌برد که از ادیب فاضلی چون او شگفتی‌آور است<ref>ر.ک: همان، صفحه سیزده - چهارده</ref>‏.
انشای نویسنده به کیفیت نثر معمولی آن دوره است؛ البته به آوردن افعال در جمله‌ها بی‌توجهی فراوان دارد. او که تا حدّی عارف‌مشرب بوده، دلبستگی ویژه‌ای به «[[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]» دارد و در لابه‌لای داده‌های تاریخی کتابش ابیاتی از «[[مثنوی معنوی]]» را به یاری حافظه خویش می‌آورد. [[محمودمیرزا قاجار|محمودمیرزا]] به برخی ایالت‌ها (مانند لرستان) نسبت‌های نادرست و ناروایی می‌دهد که نباید به آن‌ها توجهی نمود. او همچنین، متأثّر از ادبیات عصر صفوی، به‌جای واژه «خوزستان»، از کلمه «عربستان» بهره‌ می‌گیرد. دیگر اینکه، گاه با اظهار فضل خود نام‌های نادرست، عوامانه و خنده‌آوری را به‌کار می‌برد که از ادیب فاضلی چون او شگفتی‌آور است<ref>ر.ک: همان، صفحه سیزده - چهارده</ref>‏.


[[افشار، ایرج|افشار]] تصحیح این اثر را با درج افعال محذوف در علامت []، درج درست اشعار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] با استناد به نسخه [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] و نهادن نگاره‌هایی از صفحه‌های ناخوانا (از 87 تا 92) انجام داده است. او برای ارائه این اثر فقط از تک‌نسخه‌ای که بدان دست یافته، بهره‌ جسته و امیدوار است که نسخه‌های دیگری از آن برای آیندگان به دست آید<ref>ر.ک: همان</ref>‏.
[[افشار، ایرج|افشار]] تصحیح این اثر را با درج افعال محذوف در علامت []، درج درست اشعار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] با استناد به نسخه [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] و نهادن نگاره‌هایی از صفحه‌های ناخوانا (از 87 تا 92) انجام داده است. او برای ارائه این اثر فقط از تک‌نسخه‌ای که بدان دست یافته، بهره‌ جسته و امیدوار است که نسخه‌های دیگری از آن برای آیندگان به دست آید<ref>ر.ک: همان</ref>‏.