پرش به محتوا

شیعیان متقدم: جستارهایی در تبار اجتماعی شیعه تا پایان قرن چهام هجری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' می گیرد' به ' می‌گیرد'
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف')
جز (جایگزینی متن - ' می گیرد' به ' می‌گیرد')
خط ۳۴: خط ۳۴:
مقاله‌ی اول در مورد کتاب [[عبیدالله بن علی حلبی]] است. با مطالعه‌ی تاریخ حدیث شیعه، این امر قابل مشاهده است که اصحاب امامان (علیهم‌السلام) احادیثی را که از ایشان می‌شنیدند، در قالب یک کتاب تدوین می‌کردند. این نگاشته‌ها مهم‌ترین سرمایه‌های حدیثی شیعه بودند و منبع اصلی محدثان بعدی شیعه در تدوین مجامع حدیثی خود بودند. در این مقاله کتاب حلبی به عنوان نمونه‌ای موردی برای بررسی انتخاب شده است.
مقاله‌ی اول در مورد کتاب [[عبیدالله بن علی حلبی]] است. با مطالعه‌ی تاریخ حدیث شیعه، این امر قابل مشاهده است که اصحاب امامان (علیهم‌السلام) احادیثی را که از ایشان می‌شنیدند، در قالب یک کتاب تدوین می‌کردند. این نگاشته‌ها مهم‌ترین سرمایه‌های حدیثی شیعه بودند و منبع اصلی محدثان بعدی شیعه در تدوین مجامع حدیثی خود بودند. در این مقاله کتاب حلبی به عنوان نمونه‌ای موردی برای بررسی انتخاب شده است.


مقاله‌ی دوم تحلیلی تاریخی بر قصیده ابن منیر طرابلسی است. وی به دلیل روابط خوبی که با یکی از شرفای ساکن بغداد داشت، هدیه‌ای را به توسط یکی از غلامان مورد علاقه خود برای او ارسال نمود. شریف به گمان اینکه غلام نیز جزء هدایا بوده، او را نزد خود نگاه داشت. ابن منیر شعری برای سید سرود و در آن از او درخواست نمود تا غلام مورد علاقه‌ای را بازفرستد. سید نیز پس از رسیدن قصیده با ارسال هدیه و یک شعر، غلام را به سوی طرابلس رهسپار نمود. ابن منیر در سروده‌ی خود بسیاری از اعتقادات و همچنین تقابل‌های موجود میان شیعه و اهل سنت در جامعه آن روز را به تصویر کشیده است. گستره‌ی موضوعات مطرح شده در این شعر که باورهای اعتقادی، تضادهای آیینی و مسائل عملی (اصطلاحا فقهی) را در بر می گیرد، نشان دهنده بخشی از تضادهای موجود در آن دوران است. در این مقاله تلاش بر این بود تا با بررسی ابیات این شعر، ابتدا خاستگاه اعتقادات و آیین‌های شیعی در روایات رسیده از اهل بیت علیهم‌السلام نشان داده شده و در ادامه گزارش‌های تاریخی اعتقادات و آیین هایی که ابن منیر در شعر خود به آن‌ها اشاره نمود، بیان شوند.
مقاله‌ی دوم تحلیلی تاریخی بر قصیده ابن منیر طرابلسی است. وی به دلیل روابط خوبی که با یکی از شرفای ساکن بغداد داشت، هدیه‌ای را به توسط یکی از غلامان مورد علاقه خود برای او ارسال نمود. شریف به گمان اینکه غلام نیز جزء هدایا بوده، او را نزد خود نگاه داشت. ابن منیر شعری برای سید سرود و در آن از او درخواست نمود تا غلام مورد علاقه‌ای را بازفرستد. سید نیز پس از رسیدن قصیده با ارسال هدیه و یک شعر، غلام را به سوی طرابلس رهسپار نمود. ابن منیر در سروده‌ی خود بسیاری از اعتقادات و همچنین تقابل‌های موجود میان شیعه و اهل سنت در جامعه آن روز را به تصویر کشیده است. گستره‌ی موضوعات مطرح شده در این شعر که باورهای اعتقادی، تضادهای آیینی و مسائل عملی (اصطلاحا فقهی) را در بر می‌گیرد، نشان دهنده بخشی از تضادهای موجود در آن دوران است. در این مقاله تلاش بر این بود تا با بررسی ابیات این شعر، ابتدا خاستگاه اعتقادات و آیین‌های شیعی در روایات رسیده از اهل بیت علیهم‌السلام نشان داده شده و در ادامه گزارش‌های تاریخی اعتقادات و آیین هایی که ابن منیر در شعر خود به آن‌ها اشاره نمود، بیان شوند.


مقاله سوم بررسی گستره‌ی جغرافیایی شیعه بر اساس گزارش‌های بیان حی علی خیر العمل در اذان است. شیعیان، بدون استثنا، معتقد به وجوب ادای فراز مذکور در اذان بوده و اهل سنت آن را حرام و یا مکروه می‌دانند. به همین دلیل این فراز نماد تشیع بوده و بیان آن نشانه‌ای از تشیع ساکنان یک منطقه به شمار می‌رود. از سوی دیگر، به دلیل خصوصیت ویژه اذان که باید با صدای بلند گفته شود، گفتن حی علی خیر العمل در اذان نیازمند قدرت اجتماعی و یا سیاسی است. بنابراین با بررسی گزارش‌های موجود در منابع تاریخی که بیان حی علی خیر العمل در اذان را گزارش کرده‌اند، می‌توان گستره  جغرافیایی قدرت سیاسی و یا اجتماعی شیعه را به دست آورد. در این مقاله نشان داده شده است از شرقی ترین نقطه جهان اسلام تا غربی ترین نقطه جهان اسلام، شیعیان در اذان خود فراز مورد بحث را تکرار می‌کردند.
مقاله سوم بررسی گستره‌ی جغرافیایی شیعه بر اساس گزارش‌های بیان حی علی خیر العمل در اذان است. شیعیان، بدون استثنا، معتقد به وجوب ادای فراز مذکور در اذان بوده و اهل سنت آن را حرام و یا مکروه می‌دانند. به همین دلیل این فراز نماد تشیع بوده و بیان آن نشانه‌ای از تشیع ساکنان یک منطقه به شمار می‌رود. از سوی دیگر، به دلیل خصوصیت ویژه اذان که باید با صدای بلند گفته شود، گفتن حی علی خیر العمل در اذان نیازمند قدرت اجتماعی و یا سیاسی است. بنابراین با بررسی گزارش‌های موجود در منابع تاریخی که بیان حی علی خیر العمل در اذان را گزارش کرده‌اند، می‌توان گستره  جغرافیایی قدرت سیاسی و یا اجتماعی شیعه را به دست آورد. در این مقاله نشان داده شده است از شرقی ترین نقطه جهان اسلام تا غربی ترین نقطه جهان اسلام، شیعیان در اذان خود فراز مورد بحث را تکرار می‌کردند.