پرش به محتوا

نصایح برگرفته از آثار امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'میکند' به 'می‌کند'
جز (جایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های ')
جز (جایگزینی متن - 'میکند' به 'می‌کند')
خط ۴۲: خط ۴۲:
'''از این راه محبوب قلوب شوید.'''
'''از این راه محبوب قلوب شوید.'''


ای عزیز! نام نیک را از خداوند بخواه. قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن با تو باشد، تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت‌های اخروی و نعمت‌های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت‌ها می‌کند، تو را محبوب  مینماید. موقعیت تو را در قلوب زیاد  میکند، تو را در دنیا سربلند می‌فرماید.
ای عزیز! نام نیک را از خداوند بخواه. قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن با تو باشد، تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت‌های اخروی و نعمت‌های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت‌ها می‌کند، تو را محبوب  مینماید. موقعیت تو را در قلوب زیاد  می‌کند، تو را در دنیا سربلند می‌فرماید.


ما همه داد از توحید می زنیم و حق تعالی را (مقلّب القلوب و الابصار)  میخوانیم و (الخیر کلّه بیده) و (الشّر لیس الیه) می سراییم ولی باز در صدد جلب قلوب بندگان خدا هستیم، و دائماً خیرات را از دست دیگران تمنا داریم.  
ما همه داد از توحید می زنیم و حق تعالی را (مقلّب القلوب و الابصار)  میخوانیم و (الخیر کلّه بیده) و (الشّر لیس الیه) می سراییم ولی باز در صدد جلب قلوب بندگان خدا هستیم، و دائماً خیرات را از دست دیگران تمنا داریم.  
خط ۵۶: خط ۵۶:
جهت (علت) اینکه مؤمن در این عالم مبتلا به بلییات شود آن است  که خدای تعالی قرار نداده این دنیا را ثواب برای مؤمنی و نه سزا برای کافری. اینجا دار تکلیف و (مزرعه آخرت) و عالم کسب است، و عالم آخرت دار جزا و سزا و ثواب و عقاب است.  
جهت (علت) اینکه مؤمن در این عالم مبتلا به بلییات شود آن است  که خدای تعالی قرار نداده این دنیا را ثواب برای مؤمنی و نه سزا برای کافری. اینجا دار تکلیف و (مزرعه آخرت) و عالم کسب است، و عالم آخرت دار جزا و سزا و ثواب و عقاب است.  


صبر کلید ابواب سعادات و سر منشاء نجات از مهالک است. بلکه صبر بلیات را بر انسان آسان میکند و مشکلات را سهل می‌نماید و عزم و  اراده را قوت می‌دهد و مملکت روح را مستقل می‌نماید. و جزع و بی تابی علاوه بر عاری که خود دارد و کاشف از ضعف نفس است، انسان را بی‌ثبات و اراده را ضعیف و عقل را سست می‌کند.  
صبر کلید ابواب سعادات و سر منشاء نجات از مهالک است. بلکه صبر بلیات را بر انسان آسان می‌کند و مشکلات را سهل می‌نماید و عزم و  اراده را قوت می‌دهد و مملکت روح را مستقل می‌نماید. و جزع و بی تابی علاوه بر عاری که خود دارد و کاشف از ضعف نفس است، انسان را بی‌ثبات و اراده را ضعیف و عقل را سست می‌کند.  


'''دوری از گناهان، اساس تمام کمالات و مقامات اخروی است.'''
'''دوری از گناهان، اساس تمام کمالات و مقامات اخروی است.'''
خط ۷۴: خط ۷۴:
از برای این مرتبه کبیره در عالم غیب و پس پرده ملکوت، صورت مشوه زشتی است که علاوه بر بدی آن موجب رسوایی در ملاء اعلی و محضر انبیاء مرسلین و ملائکه مقربین می‌شود، صورت ملکوتی آن همان است که خداوند میفرماید: غیبت نکند بعضی شما را، آیا دوست دارید یکی از شما که گوشت برادر خود را بخورد، در صورتی که مردار است؟ پس کراهت دارید او را البته.
از برای این مرتبه کبیره در عالم غیب و پس پرده ملکوت، صورت مشوه زشتی است که علاوه بر بدی آن موجب رسوایی در ملاء اعلی و محضر انبیاء مرسلین و ملائکه مقربین می‌شود، صورت ملکوتی آن همان است که خداوند میفرماید: غیبت نکند بعضی شما را، آیا دوست دارید یکی از شما که گوشت برادر خود را بخورد، در صورتی که مردار است؟ پس کراهت دارید او را البته.


ما غافلیم از آنکه اعمال ما عینا باصورتهای  مناسبه با آنها در عالم دیگر به ما رجوع می‌کند. نمیدانیم که این عمل صورت مردار خوردن است. صاحب این عمل همانطور که چون سگ‌های درنده اعراض (آبرو) مردم را دریده و گوشت آنها را خورده، در جهنم نیز صورت ملکوتی این عمل به او رجوع میکند.  
ما غافلیم از آنکه اعمال ما عینا باصورتهای  مناسبه با آنها در عالم دیگر به ما رجوع می‌کند. نمیدانیم که این عمل صورت مردار خوردن است. صاحب این عمل همانطور که چون سگ‌های درنده اعراض (آبرو) مردم را دریده و گوشت آنها را خورده، در جهنم نیز صورت ملکوتی این عمل به او رجوع می‌کند.  


ای عزیز! با آنکه این عالم، دار جزا نیست و محل بروز سلطنت حق نیست و زندان مؤمن است، اگر تو از اسارت نفس بیرون آیی و به عبودیت حق گردن نهی و دل را موحد کنی و زنگار دوبینی را آیینه روح بزدایی و قلب را به نقطه مرکزیه کمال مطلق متوجه کنی، در همین عالم آثار آن را به عیانان می‌یابی، چنان وسعتی در قلب حاصل شود که محل ظهور سلطنت تامه الهیه شود و از تمام عوالم، فُسحَت و سِعِه (گستردگی و وسعت) آن بیشتر گردد.<ref> ر.ک: بی‌نام، ص73-75</ref>
ای عزیز! با آنکه این عالم، دار جزا نیست و محل بروز سلطنت حق نیست و زندان مؤمن است، اگر تو از اسارت نفس بیرون آیی و به عبودیت حق گردن نهی و دل را موحد کنی و زنگار دوبینی را آیینه روح بزدایی و قلب را به نقطه مرکزیه کمال مطلق متوجه کنی، در همین عالم آثار آن را به عیانان می‌یابی، چنان وسعتی در قلب حاصل شود که محل ظهور سلطنت تامه الهیه شود و از تمام عوالم، فُسحَت و سِعِه (گستردگی و وسعت) آن بیشتر گردد.<ref> ر.ک: بی‌نام، ص73-75</ref>