۸۵٬۶۰۶
ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR31128J1.jpg | عنوان = شجره طيبه در انساب سلسله سادات علويه رضويه | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = رضوی، محمد باقر بن اسماعیل (نويسنده) مدرس رضوی، محمدتقی (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = 1384 ...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شجره طیبه در انساب سلسله سادات علویه رضویه'''، تألیف میرزا محمدباقر رضوی (1270-1343ق)، کتابی است در انساب سلسله سادات رضویه که حدود شصت سال بعد از نگارش (1352ش)، به اهتمام فرزندشان سید محمدتقی مدرس | '''شجره طیبه در انساب سلسله سادات علویه رضویه'''، تألیف [[رضوی، محمد باقر بن اسماعیل|میرزا محمدباقر رضوی]] (1270-1343ق)، کتابی است در انساب سلسله سادات رضویه که حدود شصت سال بعد از نگارش (1352ش)، به اهتمام فرزندشان [[مدرس رضوی، محمدتقی|سید محمدتقی مدرس رضوی]]، با اضافات و توضیحات لازم به چاپ رسیده است. تکمله و تصحیح و مشجرات کتاب به همت [[مدرس رضوی، محمدتقی|سید محمدتقی مدرس رضوی]] انجام شده است. | ||
کتاب، مشتمل بر شناسایی و معرفی اعم فرزندان و اعقاب امامزاده واجبالتعظیم، موسی مُبَرقع، ابن امام جواد(ع) است، که حدود شش هزار تن ایشان (بدون احتساب نوهها و نتیجههای دختری) ساکن شهر مشهد میباشند<ref>ر.ک: مقدمه ویراستار، ص13</ref>. کتاب با ذکر جد اعلا و نیای اول افراد این سلسله، یعنی امامزاده، موسی مبرقع آغاز گردیده و بعد از ذکر اولاد و اولاد اولادش که به رضائیه و رضویه معروف شدهاند، احفاد هریک، یکی پس از دیگری یاد و به نسل حاضر و معاصر پایان یافته است. البته گاه مانند مشجرات از معاصران و نسل حاضر ابتدا و بعد از ذکر پدر و جد به نیای بالا پایان میپذیرد<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص48</ref>. | کتاب، مشتمل بر شناسایی و معرفی اعم فرزندان و اعقاب امامزاده واجبالتعظیم، موسی مُبَرقع، ابن امام جواد(ع) است، که حدود شش هزار تن ایشان (بدون احتساب نوهها و نتیجههای دختری) ساکن شهر مشهد میباشند<ref>ر.ک: مقدمه ویراستار، ص13</ref>. کتاب با ذکر جد اعلا و نیای اول افراد این سلسله، یعنی امامزاده، موسی مبرقع آغاز گردیده و بعد از ذکر اولاد و اولاد اولادش که به رضائیه و رضویه معروف شدهاند، احفاد هریک، یکی پس از دیگری یاد و به نسل حاضر و معاصر پایان یافته است. البته گاه مانند مشجرات از معاصران و نسل حاضر ابتدا و بعد از ذکر پدر و جد به نیای بالا پایان میپذیرد<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص48</ref>. |