تاریخ سروده‌های حماسی زیر سایه‌ی شاهنامه‌ی فردوسی (تاریخ‌نامه‌های منظوم عصر مغول): تفاوت میان نسخه‌ها

[[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه‌ی فردوسی]] محصول شرایط خاص دورانی است که آن دوران یکی از بزنگاه های تاریخ ایران بوده است؛ عصری که رقابت نژادی ایرانیان و اعراب به اوج خود رسیده بود. ایرانیان با عقبه‌ی فرهنگی خود در برابر هجمه های همه جانبه‌ی اعراب، به دفاع از تمدن کهن خود برخاستند. این جدال که به نهضت شعوبیه در تاریخ مشهور است، در واقع رویارویی ناسیونالیستی ایرانیان و اعراب در زمینه های مختلف است. به دنبال نهضت شعوبیه و اوج گیری تمایلات ملی در عصر حکومت های ایرانی پس از اسلام، شاهنامه سرایی که حاوی اسطوره ها و حماسه های ایرانی بود، رواج گرفت. فردوسی با آفرینش شاهنامه، شاهنامه سرایی را به اوج رساند. او که در اثر خود، داستان های افسانه ای و حماسه ای اسطوره ای ایران را به نظم کشید، به دوره های تاریخی نیز توجه کرد و تاریخ ایران را تا ورود اسلام به ایران به رشته‌ی نظم درآورد. نبوغ فردوسی باعث شد شاهنامه، به عنوان یک شاهکار، برگ برنده‌ی ایرانیان در رقابت فرهنگی با اعراب تلقی شود. این اثر شگرف توجه همگان را به خود جلب کرد و حماسه سرایان در عرصه‌ی نظم حماسه های ملی، به عنوان یک الگو، آن را پذیرفتند.