حج در دوره‌ی پهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

حج در دوره‌ی پهلوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۹

۲ بایت اضافه‌شده ، ۸ آوریل

جز

جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۱۰۱

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 حج در لغت به معنای قصد آمده است، حچ بیت الله الحرام یعنی قصد خانه‌ی خدا را داشتن برای انجام مناسک، و حاج به معنای کسی است که مقصد و مقصودش زیارت خانه‌ی خدا باشد. از آیات قرآن بر می آید که این خانه، خانه‌ی پربرکتی است و بناست که منشأ خیرات و برکاتی برای اهل توحید و عدل یعنی مسلمین باشد. حج ضمن اینکه عملی است عبادی، عملی است اجتماعی - اسلامی زیرا مسلمانان، با ملیت‌ها و رنگ ها و زبان‌های مختلف از سراسر این کره‌ی خاکی در یک جا جمع شده و همگی یک شعار سرداده و یک هدف را دنبال می کنند. بنابراین می‌توان حج را رستاخیز اسلامی نام نهاد؛ و یا به عبارتی دیگر یک کنگره بین المللی اسلامی و یا یک سمینار طبیعی بین المللی اسلامی نیز دانست.
-این فریضه‌ی واجب از مهم‌ترین ارکان دین اسلام تلقی می گردد، و در احادیث و روایات بر لزوم و وجوب آن بسیار تأکید شده است. حج حاوی اعمال و مناسکی است که عقل آدمی حکمت آن‌ها را درک نمی کند. خداوند حج را نشانه قرار داد تا بندگان در برابر عظمت او فروتنی نموده، به عزت و بزرگواری پروردگار اعتراف کنند. حج علاوه بر دارا بودن جنبه‌های عالی عبادی و فلسفی، دارای ماهیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی نیز می‌باشد. از انجا که محل انجام مناسک حج در طول تاریخ ایران اسلامی همواره خارج از قلمرو سرزمینی ایرانیان بوده و اتباع ایرانی برای انجام این فریضه‌ی واجب لزوما می بایست وارد قلمرو دولتی دیگر شوند، لذا این موضوع ویژگی‌های متفاوتی از سایر احکام دینی - که فاقد این محدودیت می باشند- به حج می بخشد. زیرا این مکان همواره وجود داشته است که حاکمان سرزمین حجاز این موضوع را امتیازی برای خود دانسته و فریضه‌ی واجب وشرعی حج را تبدیل به اهرمی در جریان مناسبات سیاسی و رقابت‌های منطقه‌ای نموده و از ظرفیت‌های آن در جهات منافع خود بهره برداری کنند.
+این فریضه‌ی واجب از مهم‌ترین ارکان دین اسلام تلقی می گردد، و در احادیث و روایات بر لزوم و وجوب آن بسیار تأکید شده است. حج حاوی اعمال و مناسکی است که عقل آدمی حکمت آن‌ها را درک نمی‌کند. خداوند حج را نشانه قرار داد تا بندگان در برابر عظمت او فروتنی نموده، به عزت و بزرگواری پروردگار اعتراف کنند. حج علاوه بر دارا بودن جنبه‌های عالی عبادی و فلسفی، دارای ماهیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی نیز می‌باشد. از انجا که محل انجام مناسک حج در طول تاریخ ایران اسلامی همواره خارج از قلمرو سرزمینی ایرانیان بوده و اتباع ایرانی برای انجام این فریضه‌ی واجب لزوما می بایست وارد قلمرو دولتی دیگر شوند، لذا این موضوع ویژگی‌های متفاوتی از سایر احکام دینی - که فاقد این محدودیت می باشند- به حج می بخشد. زیرا این مکان همواره وجود داشته است که حاکمان سرزمین حجاز این موضوع را امتیازی برای خود دانسته و فریضه‌ی واجب وشرعی حج را تبدیل به اهرمی در جریان مناسبات سیاسی و رقابت‌های منطقه‌ای نموده و از ظرفیت‌های آن در جهات منافع خود بهره برداری کنند.
 این نوشتار تلاش دارد که فرایند حج گزاری ایرانیان در این مقطع مهم از تارخی معاصر را با رویکرد توصیفی - تحلیلی و با استفاده از اسناد، مکاتبات اداری، بخشنامه ها، آیین نامه ها، منابع جغافیایی - سفرنامه‌های حجاج و معتمرین - روزنامه ها، نشریات، فصل نامه‌ها و تاریخ شفاهی - خاطرات ومشاهدات آن دسته از حجاج و کارگزاران حج که در این دوره‌ی تاریخی حضور و فعالیت داشته اند - به صورت بی طرفانه و بدون هرگونه داوری قبلی و جهت گیری خاص مورد بحث و بررسی قرار دهد، و تصویری روشن از فضای حاکم بر فرایند حج گزاری ایرانیان در این مقطع مهم از تاریخ معاصر را به خوانندگان ارائه نماید.<ref> [https://www.historylib.com/books/2369 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>