مشهورات بی اعتبار در تاریخ و حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل چهارم: روایات تاریخی؛ این فصل به نقد روایات تاریخی پرداخته است. روایاتی که داستانی را به امامان علیهم‌السلام نسبت می دهند یا سیره‌ای را از ایشان نقل می کنند.

==گزارش محتوا==

سنت معصومان علیهم‌السلام بعد از قرآن دومین منبع شناخت دین است و از طریق منابع و دفاتر حدیثی و روایی و در طول تاریخ به دست ما رسیده است. از آنجا که دستیابی به سنت از طریق «متون» ی است که در مسیر «تاریخ» به ما رسیده، سنت نیز مانند هر «متن» و هر «امر تاریخ مند» دیگری دستخوش آسیب ها و زیان‌های سهوی و عمدی شده است. در نتیجه برای فهم و استناد به سنت معصومان باید با استفاده از روش‌ها و معیارهای علمی و معتبر، این متون تاریخی را ارزیابی کرد. عالمان نیک اندیش و پرتلاش شیعه در گذر زمان، رنج ها و مرارت‌های بسیاری کشیده اند تا این میراث مکتوب بی بدیل حفظ و به نسل های بعد به شایستگی منتقل شود. برای همه‌ی آشنایان با فرهنگ شیعه روشن است که هیچ یک از حافظان و حاملان حدیث، دعوی قطعیت صدور تمام احادیث منقول و مکتوب در مجامع حدیثی خود را نکرده و راه را برای ارزیابی و اعتبار سنجی خبرگان حدیث و روایت باز گذاشته اند. همچنین روشن است که حتی به فرض صحت انتساب حدیثی به معصومان، گاه فهم آن نیاز به بررسی دقیق دارد و باید با به کارگیری علوم و فنون مختلف آن را مطلق، مقید یا محدود به شرایطی زمانی و مکانی خاص و مانند آن معنا و تفسیر کرد. حفظ میراث مکتوب شیعه و جلوگیری از نابود شدن منابع و دفاتر روایی بدون دست بردن در روایات و محتوای موجود در هر منبع و بدون اعمال سلیقه و نظر شخصی برای استفاده‌ی آیندگان، آن هم در زمانه‌ی سختی که شیعه گذرانده است، خدمت بزرگ بزرگانی است که سبب جاودانگی شان در تاریخ تشیع شده و کسی را یارای توهین یا نتقیص آن بزرگان و کار بزرگ ایشان نیست.