بهره‌ها در بستر تاریخ و اندیشه (جماعتی از شیعیان اسماعیلیه طیبیه هند): تفاوت میان نسخه‌ها

'''بهره‌ها در بستر تاریخ و اندیشه (جماعتی از شیعیان اسماعیلیه طیبیه هند)''' تألیف کمیل راجانی؛ «بهره ها» یکی از فرقه‌های اسماعیلیه هند هستند که جمعیت آن ها در جهان بالغ بر یک میلیون نفر است. این کتاب، کوششی است برای معرفی این فرقه ی مهم اسماعیلیه که در شش فصل به تاریخ و اندیشه، میراث علمی و شعائر و آیین های آن ها پرداخته است.

بهره ها، گروهی از شیعیان اسماعیلیه طیبیه هستند. این گروه، ابتدا پیرو آیین هندو بودند. سال 480 ق/1087م، زمان مستنصر خلیفه ی فاطمی، بهره ها به دست داعیان مصری و یمنی به دین اسلام و با گرایشی شیعی اسماعیلی می گروند. واژه ی بهره ها، در زبان گجراتی به معنای داد و ستد و تجارت کردن است و اشاره به حرفه و شغل آن ها دارد و در هند قدیم اشتهار هر گروهی به کار و شغلشان رایج بود. بهره ها پس از اسماعیلی شدن، به مذهب اسماعیلیه و به مصر دستگاه مرکز دعوت وفادار بودند؛ ولی بعد از فوت مستنصر، میان اسماعیلیان مصر شکافی ایجاد شد و بهره ها به تبعیت از داعیان یمنی، از مستعلوی پیروی کردند و نزار، فرزند دیگر مستنصر را رها کردند. در نزاع بعدی بر سر امامت حافظ و طیب نیز، بهره ها با پیروی از داعیان یمنی امامت طیب را می پذیرند. طیب به غیبت می رود و بهره ها وی را امام غایب تلقی می کنند و منتظرند که شخصی از نسل وی ظهور کند و سلسله ی امامت را ادامه دهد. پس از غیبت طیب، امور دعوت به دست داعیان مطلق سپرده شد و داعیان که یمنی بودند، به بهره ها ارتباط خوبی برقرار می کنند. این سلسله از داعیان مطلق، پس از چند سده به هند منتقل شد و تا به امروز، هند مرکز دعوت اسماعیلیه طیبیه است. با انتقال دستگاه دعوت به هند و درگیری های درونی برای تصاحب منصب داعی مطلق، بهره ها به چندین فرقه منشعب شدند. جمعیت بهره ها در جهان، بالغ بر یک میلیون نفر است که بیشتر آنان در ایالت گجرات هند ساکن اند. اکثر بهره ها از فرقه ی داوودی هستند. بهره ها به مذهب شان بسیار پای بند هستند. آن ها برای خود، فرهنگی مذهی بر اساس مذهب بهره ها پدید آورده اند. امروزه آن ها زبانی مخصوص، لباسی خاص و نظام تبلیغی ویژه ای برای خود دارند. این فرقه در عرصه‌های اقتصادی از موفق ترین مسلمانان هند به حساب می آیند. البته بهره ها کنار این ویژگی ها، به گونه ای افراطی، میل به پنهان بود دارند. آنان جامعه ای بسته محسوب می شوند که علاقه ای به برقراری ارتباط با گروه‌های دیگر مسلمانان ندارند. بهره ها در اندیشه‌های کلامی و فقهی، مانند سایر شیعیان، به قرآن، سنت، اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله و نیز به خلفای فاطمی رجوع می کنند. آن ها در استفاده از متون دینی، گرایش تأویلی دارند. البته این گرایش، آن ها را از تمسک به ظاهر شریعت باز نداشته و برای ظواهر نیز اهمیت فراوانی قائل اند. در سال های اخیر، میان بهره ها و گروهی اصلاح طلب پدید آمده است که بیشتر به اختیارات بی حد داعی مطلق اعتراض دارند و خواستار بازبینی در نظام دعوت داعی مطلق هستند.