۱۴۴٬۷۱۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ده اند' به 'دهاند') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
بخش اول: گزارش ها | بخش اول: گزارش ها | ||
بخش دوم: یادداشت های دانشجویان دانشکده - یادداشت های دانشجویانی که در آن سال ها جوانانی جویای نام | بخش دوم: یادداشت های دانشجویان دانشکده - یادداشت های دانشجویانی که در آن سال ها جوانانی جویای نام بودهاند و بعد ها در مطبوعات و ادارات روابط عمومی مشغول به کار شدهاند. | ||
بخش سوم: گفتگو با استادان - گفتگو با استادانی که هرچه در جان خود داشتند در کف اخلاص نهادند و به دانشجویان خود هبه کردند. | بخش سوم: گفتگو با استادان - گفتگو با استادانی که هرچه در جان خود داشتند در کف اخلاص نهادند و به دانشجویان خود هبه کردند. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
بخش چهارم: گفتگو با دانشجویان | بخش چهارم: گفتگو با دانشجویان | ||
بخش پنجم: اسناد و تصویرها - عکس ها و خاطراتی که از دوران دانشکده در آلبوم دانشجویان به یادگار مانده و البته روابط فارغ التحصیلانی که بعدها در اجتماع و دوران کار با یکدیگر مرتبط | بخش پنجم: اسناد و تصویرها - عکس ها و خاطراتی که از دوران دانشکده در آلبوم دانشجویان به یادگار مانده و البته روابط فارغ التحصیلانی که بعدها در اجتماع و دوران کار با یکدیگر مرتبط بودهاند. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
«علوم ارتباطات» به مفهوم جدید کلمه در ایران، در «مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی» شکل گرفت. جایی که نخست در نامش از «علم ارتباطات» سخنی نبود ولی هستهی این علم را در دامن خود پرورش می داد. به همین جهت کمی بعد مفهوم واقعی و زبان خود را بازیافت و به دانشکدهی علوم ارتباطات اجتماعی تغییر نام داد. یادنامهی حاضر شامل یادداشت های برخی از فارغ التحصیلان دانشکده به ویژه در رشتهی روزنامه نگاری دربارهی دانشکده است و در آن برخی از آنان از چشم خود به دانشکده و استادان و نحوهی تدریس و تحصیل در آنجا نگریسته اند. این کتاب عصارهی احساسات و شور و شوق دانشجویانی است که هنوز پس از پنجاه سال به دانشکدهی خود عشق می ورزند، بنابراین به صورت عام تنها یاد خاطرات دوران دانشجویی را در دل کسانی زنده نمی کند که در سال های جوانی در دانشکدهی علوم ارتباطات اجتماعی درس | «علوم ارتباطات» به مفهوم جدید کلمه در ایران، در «مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی» شکل گرفت. جایی که نخست در نامش از «علم ارتباطات» سخنی نبود ولی هستهی این علم را در دامن خود پرورش می داد. به همین جهت کمی بعد مفهوم واقعی و زبان خود را بازیافت و به دانشکدهی علوم ارتباطات اجتماعی تغییر نام داد. یادنامهی حاضر شامل یادداشت های برخی از فارغ التحصیلان دانشکده به ویژه در رشتهی روزنامه نگاری دربارهی دانشکده است و در آن برخی از آنان از چشم خود به دانشکده و استادان و نحوهی تدریس و تحصیل در آنجا نگریسته اند. این کتاب عصارهی احساسات و شور و شوق دانشجویانی است که هنوز پس از پنجاه سال به دانشکدهی خود عشق می ورزند، بنابراین به صورت عام تنها یاد خاطرات دوران دانشجویی را در دل کسانی زنده نمی کند که در سال های جوانی در دانشکدهی علوم ارتباطات اجتماعی درس خواندهاند بلکه به مثابه مشت نمونهی خروار تداعی کنندهی خاطرات همهی کسانی است که زمانی در دانشکدهای و دانشگاهی درس خواندهاند، در خیابانش قدم زدهاند، شاد و بی خیال از پله هایش بالا رفته اند، به شوخی و شیطنت پرداخته اند و در کلاس های استادان طراز اولش دانش آموخته اند. در عین حال این کتاب به طور خاص، ادای دین به دانشکدهای است که در سال 1346 با نام مؤسسهی عالی مطبوعات و روابط عمومی بنیاد شد و فارغ التحصیلانش چه در عرصهی روابط عمومی و چه در عرصهی روزنامه نگاری نقش خود را بر زمانه زدند و از آن سرفراز و تأثیرگذار بیرون آمدند؛ مؤسسهای که در مدت کوتاهی به دانشکدهی علوم ارتباطات اجتماعی ارتقا یافت و تأثیر آن در پنجاه سال اخیر بر روزنامه نگاری ایران به نسبت و بر روابط عمومی ایران به طول مطلق انکارناپذیر است.<ref> [https://historylib.com/books/2605 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||