در هندسه‌ی یاد: تفاوت میان نسخه‌ها

در هندسه‌ی یاد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۴

۲ بایت اضافه‌شده ، ۲۶ فوریه

جز

جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۴۵۴

ویرایش

@@ خط ۴۶: / خط ۴۶: @@
 نویسنده در بخشی از مقدّمه‌ی کتاب می‌گوید: گفتنی است که این پژوهش که در سال 1362 آماده شده بود و در سال 65 برای چاپ نخست آماده می‌شد تقریباً اوّلین اثر تحقیقی و گسترده پیرامون ذکر قرآنی به حساب می‌آمد، چه پیش از این کاری در خور صورت نگرفته و در ذیل آیات مربوطه‌ی آن هم بسیار مختصر شرحی در تفاسیر وجود داشت. که کمک چندانی به فهم این موضوع گسترده و ریشه‌ای قرآن نمی‌کرد. در این نوشتار که هم اکنون در برابر شماست تقریباً آنچه بایسته بوده ثبت شده و چیزی از این بابت فروگذار نگشته است و تا جایی که مقبول و مقدور بوده با شرط اختصار مطالب، نهایت سعی صورت گرفته تا به شایستگی از آیات جهت طرح همه جانبه‌ی ذکر استفاده شود. به هر تقدیر این اثر که به واسطه‌ی درج و تحلیل آیات قرآنی نمی‌توان ناچیزش شمرد را به عنوان خدمتی قرآنی به برادران ایمانی تلقی کرده و از حضرتش می‌طلبیم که ما را اهل ذکر قرار دهد و از ذکر به مذکور برساند، و در ما چنان شایستگی ایجاد کند که دستی به باطن قرآن نیز داشته باشیم<ref>مقدّمه، صص 14-13</ref>.
-کتاب در هندسه‌ی یاد چنانکه از فهرست مطالب آن بر می‌آید دارای 12 بخش است که هر بخش به مقوله‌ی خاصی از ذکر می‌پردازد و در مجموع هر چه که باید را در این خصوص بدون جاانداختن نکته ای در کار تدوین می‌کند و در واقع در حکم دایرة المعارفی کامل از ذکرِ قرآنی است که مستند اهل شریعت و طریقت است. بخش نخست بنیاد یاد نامیده شده است و در آن، ذکر را باغی معطّر و خوش و خرّم در نظر گرفته است، چنانکه می‌گوید: برای سیر در باغ ذکر و سیبستان سرخ حقیقت باید از خود فارغ شد، باید از نسیان به در آمد، باید همه حضور شد، باید یاد گرفت که همه صیرورت و شدنهای متوالی شد و بی این تجربیات ارزنده -ی عالم معنا هرگز بهره وری از باغ دلنشین ذکر شدنی نخواهد بود. در این باغ کسانی ورود می‌یابند و حضور پیدا می‌کنند که از خود فارغ و از غیر غایب می‌ شوند، در آنجا برای سیر و برای چشیدن میوه‌های خوش آب و رنگ ذکر، باید بی خویش رفت، و این بی خویشی یعنی راه یافتن به «او» و تا به او راه نیابی بی خویش نشوی که سیل بنیان کن حضورِ اوست که قادر است هر «غیری» را هرچند که «خودِ» فرد باشد را از ریشه بکند و یکباره به بیابان عدم ببرد<ref>متن، ص 16</ref>.
+کتاب در هندسه‌ی یاد چنانکه از فهرست مطالب آن بر می‌آید دارای 12 بخش است که هر بخش به مقوله‌ی خاصی از ذکر می‌پردازد و در مجموع هر چه که باید را در این خصوص بدون جاانداختن نکته‌ای در کار تدوین می‌کند و در واقع در حکم دایرة المعارفی کامل از ذکرِ قرآنی است که مستند اهل شریعت و طریقت است. بخش نخست بنیاد یاد نامیده شده است و در آن، ذکر را باغی معطّر و خوش و خرّم در نظر گرفته است، چنانکه می‌گوید: برای سیر در باغ ذکر و سیبستان سرخ حقیقت باید از خود فارغ شد، باید از نسیان به در آمد، باید همه حضور شد، باید یاد گرفت که همه صیرورت و شدنهای متوالی شد و بی این تجربیات ارزنده -ی عالم معنا هرگز بهره وری از باغ دلنشین ذکر شدنی نخواهد بود. در این باغ کسانی ورود می‌یابند و حضور پیدا می‌کنند که از خود فارغ و از غیر غایب می‌ شوند، در آنجا برای سیر و برای چشیدن میوه‌های خوش آب و رنگ ذکر، باید بی خویش رفت، و این بی خویشی یعنی راه یافتن به «او» و تا به او راه نیابی بی خویش نشوی که سیل بنیان کن حضورِ اوست که قادر است هر «غیری» را هرچند که «خودِ» فرد باشد را از ریشه بکند و یکباره به بیابان عدم ببرد<ref>متن، ص 16</ref>.
 بخش دوّم «یاد، بنیاد دین و عرفان» نام گرفته و البتّه راست و دقیق است که دین و عرفان بدون ذکر حق محلّی از اعراب و نشانی از حقیقت ندارند و لذا ذکر می‌تواند بنیاد دین و عرفان تلقّی شود. در این راستاد آیات متعدّدی از جای جای قرآن مورد استشهاد واقع می‌شود تا اعتبار و ارزش ذکر را به عنوان پایه‌ی دین و عرفان نمایش بدهد. نویسنده در بخشی از این کتاب می‌نویسد: