عبدالله بن سبأ و أساطير أخرى: تفاوت میان نسخه‌ها

#نويسنده مباحثش را با اين عبارت آغاز مى‌كند: «بيش از هزار سال است كه مورّخان در باره «ابن سبا» قلم‌فرسايى كرده و به او و سبئيان (پيروان ابن سبا) كارهاى شگفت‌انگيز و بزرگى نسبت مى‌دهند. پس بايد ديد اين «ابن سبا» كيست؟ و «سبئيان» كه هستند؟» <ref>متن كتاب، ج 1، ص 33</ref>.

#:وى سپس شمّه‌اى از افسانه «سبئيه» را ذكر و سپس بزرگان سبئيه را معرفى مى‌كند: «ابوذر، عمّار بن ياسر، عبدالرّحمن بن عديس، صعصعة بن صوحان، محمّد بن ابى‌حذيفه، محمّد بن ابى‌بكر، فرزند خليفه اوّل و مالك اشتر» <ref>همان، ص 36</ref>.

#:همچنين در ادامه مباحث به اهميت اين موضوع اشاره كرده و مى‌نويسد: «دوازده قرن است كه تاريخ‌نويسان افسانه‌ى «عبدالله بن سبا» را مى‌نويسند. هرچه از عمر اين افسانه بيشتر مى‌گذرد، شهرت بيشترى پيدا مى‌كند، تا آنجا كه امروز كمتر نويسنده‌اى ديده مى‌شود كه قلم به دست گرفته، در باره صحابه چيزى بنويسد و اين افسانه را در نوشته خود فراموش كرده باشد» <ref>همان، ص 45</ref>. سپس تمام منابع متقدم و متأخرى را كه اين مطلب را ذكر كرده‌اند، در 22 شماره با ذكر عنوان كتاب، صفحه و عبارت آن مورد اشاره قرار مى‌دهد <ref>همان، ص 43 - 68</ref>.

#:علامه در انتهاى اين جلد از كتاب به معرفى «سيف بن عمر» و تأليفات او پرداخته و سپس پانزده دسته از روايت‌هاى سيف را به ترتيب سال‌هاى وقوف آنها، از زمان حيات پيغمبر(ص) تا خلافت عثمان مورد بررسى قرار مى‌دهد <ref>همان، ص 71 - 307</ref>.

#در اين جلد از كتاب ابتدا خرافاتى كه مختص به سيف بن عمر بوده و تنها از وى نقل شده و پس از آن اساطيرى كه از ديگران نيز نقل شده مورد بررسى قرار گرفته است. سپس تصحيفات و تحريفات در روايات تبيين شده است <ref>همان، ج 2، ص 23 - 166</ref>.

#:نويسنده در بخش ديگرى از اين جلد، نام عبدالله بن سبا را در لابه‌لاى كتب حديث و رجال بررسى نموده و در پايان، نظر خود را در باره وى بيان كرده است <ref>همان، ص 167 - 170</ref>. سپس خلاصه‌اى از آنچه را در كتب ملل و بررسى فِرق مذهبى در باره عبد الله بن سبا و سبئيه آمده است، آورده و اين مطالب را با افسانه‌هاى مشابه كه در طول چهارده قرن در كتب و مدارك اسلامى نقل گرديده تطبيق و مقايسه كرده است. آنگاه اين فصل را نيز با يك بحث تحقيقى از سير و تحولى كه در طول چندين قرن در معنى و مفهوم اين الفاظ سه‌گانه به وجود آمده است، به پايان برده است <ref>همان، ص 215 - 374</ref>.