۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'گستره ی ' به 'گسترهی ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'واسطه ی ' به 'واسطهی ') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
کتاب مورد نظر بسیار عالمانه نوشته شده و شواهدی که از آیات ارائه داده با نوع بخش بندی و شرح و تفسیر اثری خواندنی و استناد کردنی را رقم زده است. چنان مینماید که در این کتاب جایی خالی برای مطلب دیگر وجود نداشته باشد، زیرا از همهی جوانب به این مقوله پرداخته و آن را مورد بحث و ررسی قرار داده است. توجّه به گستردگی مطالبی که در فهرست کتاب وجود دارد کافی است تا گسترده و عمیق بودن اثر را خاطرنشان نماید. اینهمه استفاده از آیات و دقّت در الفاظ آن و بحث در متشابهات و مترادفات و ریشههای آن و چینش آیات به نوعی که خود به تفسیر خود بپردازد کاری بزرگ و استادانه است. | کتاب مورد نظر بسیار عالمانه نوشته شده و شواهدی که از آیات ارائه داده با نوع بخش بندی و شرح و تفسیر اثری خواندنی و استناد کردنی را رقم زده است. چنان مینماید که در این کتاب جایی خالی برای مطلب دیگر وجود نداشته باشد، زیرا از همهی جوانب به این مقوله پرداخته و آن را مورد بحث و ررسی قرار داده است. توجّه به گستردگی مطالبی که در فهرست کتاب وجود دارد کافی است تا گسترده و عمیق بودن اثر را خاطرنشان نماید. اینهمه استفاده از آیات و دقّت در الفاظ آن و بحث در متشابهات و مترادفات و ریشههای آن و چینش آیات به نوعی که خود به تفسیر خود بپردازد کاری بزرگ و استادانه است. | ||
نویسنده در بخشی از مقدّمه ی کتاب میگوید: گفتنی است که این پژوهش که در سال 1362 آماده شده بود و در سال 65 برای چاپ نخست آماده میشد تقریباً اوّلین اثر تحقیقی و گسترده پیرامون ذکر قرآنی به حساب میآمد، چه پیش از این کاری در خور صورت نگرفته و در ذیل آیات مربوطه ی آن هم بسیار مختصر شرحی در تفاسیر وجود داشت. که کمک چندانی به فهم این موضوع گسترده و ریشهای قرآن نمیکرد. در این نوشتار که هم اکنون در برابر شماست تقریباً آنچه بایسته بوده ثبت شده و چیزی از این بابت فروگذار نگشته است و تا جایی که مقبول و مقدور بوده با شرط اختصار مطالب، نهایت سعی صورت گرفته تا به شایستگی از آیات جهت طرح همه جانبه ی ذکر استفاده شود. به هر تقدیر این اثر که به | نویسنده در بخشی از مقدّمه ی کتاب میگوید: گفتنی است که این پژوهش که در سال 1362 آماده شده بود و در سال 65 برای چاپ نخست آماده میشد تقریباً اوّلین اثر تحقیقی و گسترده پیرامون ذکر قرآنی به حساب میآمد، چه پیش از این کاری در خور صورت نگرفته و در ذیل آیات مربوطه ی آن هم بسیار مختصر شرحی در تفاسیر وجود داشت. که کمک چندانی به فهم این موضوع گسترده و ریشهای قرآن نمیکرد. در این نوشتار که هم اکنون در برابر شماست تقریباً آنچه بایسته بوده ثبت شده و چیزی از این بابت فروگذار نگشته است و تا جایی که مقبول و مقدور بوده با شرط اختصار مطالب، نهایت سعی صورت گرفته تا به شایستگی از آیات جهت طرح همه جانبه ی ذکر استفاده شود. به هر تقدیر این اثر که به واسطهی درج و تحلیل آیات قرآنی نمیتوان ناچیزش شمرد را به عنوان خدمتی قرآنی به برادران ایمانی تلقی کرده و از حضرتش میطلبیم که ما را اهل ذکر قرار دهد و از ذکر به مذکور برساند، و در ما چنان شایستگی ایجاد کند که دستی به باطن قرآن نیز داشته باشیم<ref>مقدّمه، صص 14-13</ref>. | ||
کتاب در هندسهی یاد چنانکه از فهرست مطالب آن بر میآید دارای 12 بخش است که هر بخش به مقولهی خاصی از ذکر میپردازد و در مجموع هر چه که باید را در این خصوص بدون جاانداختن نکته ای در کار تدوین میکند و در واقع در حکم دایرة المعارفی کامل از ذکرِ قرآنی است که مستند اهل شریعت و طریقت است. بخش نخست بنیاد یاد نامیده شده است و در آن، ذکر را باغی معطّر و خوش و خرّم در نظر گرفته است، چنانکه میگوید: برای سیر در باغ ذکر و سیبستان سرخ حقیقت باید از خود فارغ شد، باید از نسیان به در آمد، باید همه حضور شد، باید یاد گرفت که همه صیرورت و شدنهای متوالی شد و بی این تجربیات ارزنده -ی عالم معنا هرگز بهره وری از باغ دلنشین ذکر شدنی نخواهد بود. در این باغ کسانی ورود مییابند و حضور پیدا میکنند که از خود فارغ و از غیر غایب می شوند، در آنجا برای سیر و برای چشیدن میوههای خوش آب و رنگ ذکر، باید بی خویش رفت، و این بی خویشی یعنی راه یافتن به «او» و تا به او راه نیابی بی خویش نشوی که سیل بنیان کن حضورِ اوست که قادر است هر «غیری» را هرچند که «خودِ» فرد باشد را از ریشه بکند و یکباره به بیابان عدم ببرد<ref>متن، ص 16</ref>. | کتاب در هندسهی یاد چنانکه از فهرست مطالب آن بر میآید دارای 12 بخش است که هر بخش به مقولهی خاصی از ذکر میپردازد و در مجموع هر چه که باید را در این خصوص بدون جاانداختن نکته ای در کار تدوین میکند و در واقع در حکم دایرة المعارفی کامل از ذکرِ قرآنی است که مستند اهل شریعت و طریقت است. بخش نخست بنیاد یاد نامیده شده است و در آن، ذکر را باغی معطّر و خوش و خرّم در نظر گرفته است، چنانکه میگوید: برای سیر در باغ ذکر و سیبستان سرخ حقیقت باید از خود فارغ شد، باید از نسیان به در آمد، باید همه حضور شد، باید یاد گرفت که همه صیرورت و شدنهای متوالی شد و بی این تجربیات ارزنده -ی عالم معنا هرگز بهره وری از باغ دلنشین ذکر شدنی نخواهد بود. در این باغ کسانی ورود مییابند و حضور پیدا میکنند که از خود فارغ و از غیر غایب می شوند، در آنجا برای سیر و برای چشیدن میوههای خوش آب و رنگ ذکر، باید بی خویش رفت، و این بی خویشی یعنی راه یافتن به «او» و تا به او راه نیابی بی خویش نشوی که سیل بنیان کن حضورِ اوست که قادر است هر «غیری» را هرچند که «خودِ» فرد باشد را از ریشه بکند و یکباره به بیابان عدم ببرد<ref>متن، ص 16</ref>. |