مروری تاریخی بر روابط بختیاری‌ها و حکومت در عصر قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

به درستی، نگش احترام آمیز به تنوع فرهنگی و قومیتی به عنوان ابزاری مؤٍثر در راستای تحقق این اهداف می‌تواند منجر به بهبود رشد شناختی افراد، افزایش درک نژادی و قومی آن‌ها، تقویت حس اجتماعی و مشارکت مدنی در افراد یک کشور با برخورداری از تنوع فرهنگی و قومیتی شود. از طریق گستش چنین نگرشی در جوامع می‌توان ملت ها را با میراث معنوی و فرهنگی جوامع خود آشنا ساخت و این بهبود رشد شناختی و افزایش درک نژادی و قومی در افراد می‌تواند به خودی خود از طریق ایجاد اعتماد به نفس ملی منجر به تقویت حس اجتماعی و مشارکت مدنی در افراد هر سرزمین شود. ایران به عنوان سرزمینی متکثر و دارای تنوع فرهنگی و قومیتی متشکل از فارس، ترک، کرد، لر، بلوچ، ترکمن، طالشی، مازندرانی، گیلک، عرب و سایر اقوام، همواره با این مسئله روبروست که قومیت یکی از مهم‌ترین مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی معاصر آن محسوب می‌شود و نقشی مؤثر در مناسبات دولت و ملت دارد و تا دوران مدرن و حتی در همین دوران چرخه ای از تحولات تاریخی ایران همواره بر بنیان همین مناسبات دولت با اقوام شکل گرفته است.

کتاب حاضر درباره‌ی تعامل قبیله و دولت طی حکومت خاندان قاجار در ایران است. در این رهگذر تاریخ ایل بختیاری ساکن رشته کوه زاگرس طی قرن نوزدهم بررسی می‌شود؛ دوره‌ای که تعادل بین مرکز - پیرامون برای همیشه دگرگون شد. به منظور نوشتن تاریخ قرن نوزدهم، زندگی قبیله‌ای و قوم نگاری این مردمان، در مطلب زیرین به بررسی طرح‌های دولتی برای توسعه ی چراگاه ها و اقامت قبایل کوچ رو در ایران عصر قاجار پرداخته می‌شود. به دنبال پیگیری چگونگی نضج بختیاری طی آغاز قرن نوزدهم در کوهستان‌های حاشیه ی اصفهان، نقش جاده سازی، اکتشاف نفت و انقلاب مشروطیت در قدرت یابی و استقلال این قوم در عصر قاجار مورد توجه قرار می‌گیرد. رویکرد مورد استفاده در کتاب حاضر روند تاریخ‌نگاری قرن 19 ایران، حرکت از حاشیه (در این مورد سیاه چادرهای بختیاری و رشته کوه زاگرس) و قرار دادن تاریخ قومی در قلب نهاد سلطنت است. چنین رویکردی در مورد خاندان قاجار چندان به کار نرفته است.<ref> [https://historylib.com/books/2443 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>