مروری تاریخی بر روابط بختیاری‌ها و حکومت در عصر قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

به درستی، نگش احترام آمیز به تنوع فرهنگی و قومیتی به عنوان ابزاری مؤٍثر در راستای تحقق این اهداف می‌تواند منجر به بهبود رشد شناختی افراد، افزایش درک نژادی و قومی آن‌ها، تقویت حس اجتماعی و مشارکت مدنی در افراد یک کشور با برخورداری از تنوع فرهنگی و قومیتی شود. از طریق گستش چنین نگرشی در جوامع می‌توان ملت ها را با میراث معنوی و فرهنگی جوامع خود آشنا ساخت و این بهبود رشد شناختی و افزایش درک نژادی و قومی در افراد می‌تواند به خودی خود از طریق ایجاد اعتماد به نفس ملی منجر به تقویت حس اجتماعی و مشارکت مدنی در افراد هر سرزمین شود. ایران به عنوان سرزمینی متکثر و دارای تنوع فرهنگی و قومیتی متشکل از فارس، ترک، کرد، لر، بلوچ، ترکمن، طالشی، مازندرانی، گیلک، عرب و سایر اقوام، همواره با این مسئله روبروست که قومیت یکی از مهم‌ترین مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی معاصر آن محسوب می‌شود و نقشی مؤثر در مناسبات دولت و ملت دارد و تا دوران مدرن و حتی در همین دوران چرخه ای از تحولات تاریخی ایران همواره بر بنیان همین مناسبات دولت با اقوام شکل گرفته است.

کتاب حاضر درباره‌ی تعامل قبیله و دولت طی حکومت خاندان قاجار در ایران است. در این رهگذر تاریخ ایل بختیاری ساکن رشته کوه زاگرس طی قرن نوزدهم بررسی می‌شود؛ دوره ای که تعادل بین مرکز - پیرامون برای همیشه دگرگون شد. به منظور نوشتن تاریخ قرن نوزدهم، زندگی قبیله ای و قوم نگاری این مردمان، در مطلب زیرین به بررسی طرح های دولتی برای توسعه ی چراگاه ها و اقامت قبایل کوچ رو در ایران عصر قاجار پرداخته می‌شود. به دنبال پیگیری چگونگی نضج بختیاری طی آغاز قرن نوزدهم در کوهستان های حاشیه ی اصفهان، نقش جاده سازی، اکتشاف نفت و انقلاب مشروطیت در قدرت یابی و استقلال این قوم در عصر قاجار مورد توجه قرار می گیرد. رویکرد مورد استفاده در کتاب حاضر روند تاریخ‌نگاری قرن 19 ایران، حرکت از حاشیه (در این مورد سیاه چادرهای بختیاری و رشته کوه زاگرس) و قرار دادن تاریخ قومی در قلب نهاد سلطنت است. چنین رویکردی در مورد خاندان قاجار چندان به کار نرفته است.<ref> [https://historylib.com/books/2443 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>