۱۱۶٬۸۶۶
ویرایش
تمیمی، صالح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
}} | }} | ||
'''ابوسعید صالح بن درویش بن علی بن محمّد حسین بن زین العابدین کاظمی نجفی حلّی بغدادی''' (د 1261ق/1845م)، معروف به شیخ صالح تَمیمی؛ ادیب و شاعر عراقی. | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۰۹: | ||
==مهارت در شاعری== | ==مهارت در شاعری== | ||
تمیمی شاعری توانا بود، در علم انساب و اخبار عرب نیز تبحر داشت و به سبب دانش گسترده او را «شیخ الشعرا» می‌خواندند. وی چنان شیفتۀ ابوتمام بود که او را «شیخ» خویش می‌نامید. بی‌گمان تمیمی همۀ حماسۀ ابوتمام را در حفظ داشت. برخی به سبب همین شیفتگی، از او به ابوتمام عصر خویش یا «ابوتمام صغیر» یاد کرده‌اند. اما او خود هیچ‌‌گاه به جایگاه شعرای درجۀ اول دست نیافت. | تمیمی شاعری توانا بود، در علم انساب و اخبار عرب نیز تبحر داشت و به سبب دانش گسترده او را «شیخ الشعرا» می‌خواندند. وی چنان شیفتۀ [[ابوتمام، حبیب بن اوس|ابوتمام]] بود که او را «شیخ» خویش می‌نامید. بی‌گمان تمیمی همۀ حماسۀ [[ابوتمام، حبیب بن اوس|ابوتمام]] را در حفظ داشت. برخی به سبب همین شیفتگی، از او به ابوتمام عصر خویش یا «ابوتمام صغیر» یاد کرده‌اند. اما او خود هیچ‌‌گاه به جایگاه شعرای درجۀ اول دست نیافت. | ||
تمیمی شعر خود را وسیلۀ کسب روزی قرار داده بود. مجیزگویی و غلو در اشعار او به‌ویژه در مدح داوود‌پاشا فراوان به چشم می‌خورد. | تمیمی شعر خود را وسیلۀ کسب روزی قرار داده بود. مجیزگویی و غلو در اشعار او به‌ویژه در مدح داوود‌پاشا فراوان به چشم می‌خورد. | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۶: | ||
تمیمی تألیفاتی نیز داشته که جز نامی از آنها نمانده است، از جمله: الاخبار‌المستفاده من‌منادمات الشاه‌زاده. شرک العقول و غریب المنقول، که گویا در دوجلد به ترتیب سنوات بوده، و به روش تاریخ‌نگاران از 1200ق آغاز، و به 1240ق ختم شده بوده است. وی در این کتاب به ایام وزارت داوود‌پاشا پرداخته است. وشاح الرود و الجواهر و العقود فی نظم الوزیر داود. این کتاب نیز ظاهراً به شرح احوال شعرای دربار داوود‌پاشا و اشعار و نکته‌ها و لطایفی که میان ایشان رد و بدل شده، پرداخته است<ref> ایران‌ناز کاشیان، ج 16، ص172-174</ref> | تمیمی تألیفاتی نیز داشته که جز نامی از آنها نمانده است، از جمله: الاخبار‌المستفاده من‌منادمات الشاه‌زاده. شرک العقول و غریب المنقول، که گویا در دوجلد به ترتیب سنوات بوده، و به روش تاریخ‌نگاران از 1200ق آغاز، و به 1240ق ختم شده بوده است. وی در این کتاب به ایام وزارت داوود‌پاشا پرداخته است. وشاح الرود و الجواهر و العقود فی نظم الوزیر داود. این کتاب نیز ظاهراً به شرح احوال شعرای دربار داوود‌پاشا و اشعار و نکته‌ها و لطایفی که میان ایشان رد و بدل شده، پرداخته است<ref> ایران‌ناز کاشیان، ج 16، ص172-174</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||