۱۰۱٬۰۲۸
ویرایش
ادیب كرمانی، شیخ احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' :' به ': ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==شاعری توانا== | ==شاعری توانا== | ||
با مطالعه و امعان نظر در آثار بر جای مانده از ادیب، به ویژه دیوان فارسی اشعار او، می‌توان وی را در زمرۀ شاعران توانای عصر قاجار به شمار آورد. از قصیده‌ای بلند | با مطالعه و امعان نظر در آثار بر جای مانده از ادیب، به ویژه دیوان فارسی اشعار او، می‌توان وی را در زمرۀ شاعران توانای عصر قاجار به شمار آورد. از قصیده‌ای بلند ـ مشتمل بر 100 بیت ـ كه در مدح علی (ع) سروده، می‌توان بر تبحر وی در زبان و ادب كهن فارسی و مهارتش در صنایع بدیعی، خاصه مراعات نظیر پی برد. این قصیده و قصیده‌ای دیگر از او با ردیف «آفتاب» خود به تنهایی حكایت از قدرت ادیب در این فن دارد. | ||
مخمس طویل او | مخمس طویل او ـ مشتمل بر 30 بند ـ كه به مناسبت تقارن فصل بهار و 17 ربیع‌الاول (میلاد پیامبر اكرم) سروده، و دیگر مسمط‌های او یادآور سخنان استوار منوچهری دامغانی و حاكی از قوت بیان و تسلط وی بر واژگان فارسی و عربی است. | ||
سخن او در مثنوی سالارنامه كه بر وزن و شیوۀ شاهنامۀ فردوسی سروده، در قوت و استواری همسنگ قصاید او نیست. شاید این ناهماهنگی، افزون بر جهات دیگر، ناشی از این باشد كه ادیب بر آن بوده تا تاریخ ایران بعد از اسلام را «چنان سهل» به نظم آورد كه «... هر كودكی، برد بهره از گفته‌ام اندكی» و هم از این رو، در سرودن این منظومه از «لغت‌های معروف معمول» سود جسته، نه از «الفاظ مجهول» و نیز بر آن بوده تا از آوردن «رمز و تلمیح» و «افسانۀ بزم و رزم» بپرهیزد و 13 قرن تاریخ ایران را چنان مختصر سازد كه بتوان آن را از بر كرد. با اینهمه، شعرش جای جای در این مثنوی نیز اوج می‌گیرد و به كمال نزدیك می‌شود. | سخن او در مثنوی سالارنامه كه بر وزن و شیوۀ شاهنامۀ فردوسی سروده، در قوت و استواری همسنگ قصاید او نیست. شاید این ناهماهنگی، افزون بر جهات دیگر، ناشی از این باشد كه ادیب بر آن بوده تا تاریخ ایران بعد از اسلام را «چنان سهل» به نظم آورد كه «... هر كودكی، برد بهره از گفته‌ام اندكی» و هم از این رو، در سرودن این منظومه از «لغت‌های معروف معمول» سود جسته، نه از «الفاظ مجهول» و نیز بر آن بوده تا از آوردن «رمز و تلمیح» و «افسانۀ بزم و رزم» بپرهیزد و 13 قرن تاریخ ایران را چنان مختصر سازد كه بتوان آن را از بر كرد. با اینهمه، شعرش جای جای در این مثنوی نیز اوج می‌گیرد و به كمال نزدیك می‌شود. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
این منظومه در واقع دنباله و تكملۀ مثنوی تاریخی نامۀ باستان میرزا آقاخان كرمانی (1270- 1314ق/ 1854-1896م) است. آقاخان در 1312ق هنگامی كه به اتهام شركت در شورش ارامنه، در طرابوزان تركیه زندانی بود، تاریخ مختصر ایران را بدون دسترسی به مأخذی از عصر اساطیر تا پایان پادشاهی یزدگرد ساسانی به نظم كشید و آن را با كتاب دیگرش آیینۀ سكندری (به نثر) به فرمانفرما عبدالحسین میرزا، حاكم كرمان و معروف به سالار لشكر تقدیم كرد. | این منظومه در واقع دنباله و تكملۀ مثنوی تاریخی نامۀ باستان میرزا آقاخان كرمانی (1270- 1314ق/ 1854-1896م) است. آقاخان در 1312ق هنگامی كه به اتهام شركت در شورش ارامنه، در طرابوزان تركیه زندانی بود، تاریخ مختصر ایران را بدون دسترسی به مأخذی از عصر اساطیر تا پایان پادشاهی یزدگرد ساسانی به نظم كشید و آن را با كتاب دیگرش آیینۀ سكندری (به نثر) به فرمانفرما عبدالحسین میرزا، حاكم كرمان و معروف به سالار لشكر تقدیم كرد. | ||
پس از آنكه میرزا آقاخان در 1314ق به امر ولیعهد، محمد علی میرزا در تبریز به قتل رسید، سالار لشكر در 1315ق، ادیب كرمانی را به تكمیل منظومۀ ناتمام دوست و همدرسش تشویق كرد. هم ازاین‌رو، ادیب اثرش را به نام سالار لشكر، سالار نامه نام نهاد. وی در این اثر تاریخ ایران را از ظهور اسلام تا زمان مظفرالدین شاه (1313ق) به همان سبك و وزن سرود. وی تاریخ را به سه بخش: بعید (دورۀ پیش از اسلام)، قریب (از اسلام تا پایان زندیه) و جدید (عصر قاجار تا مظفرالدین شاه) تقسیم كرده است. | پس از آنكه میرزا آقاخان در 1314ق به امر ولیعهد، محمد علی میرزا در تبریز به قتل رسید، سالار لشكر در 1315ق، ادیب كرمانی را به تكمیل منظومۀ ناتمام دوست و همدرسش تشویق كرد. هم ازاین‌رو، ادیب اثرش را به نام سالار لشكر، سالار نامه نام نهاد. وی در این اثر تاریخ ایران را از ظهور اسلام تا زمان مظفرالدین شاه (1313ق) به همان سبك و وزن سرود. وی تاریخ را به سه بخش: بعید (دورۀ پیش از اسلام)، قریب (از اسلام تا پایان زندیه) و جدید (عصر قاجار تا مظفرالدین شاه) تقسیم كرده است. | ||
ذبیح‌الله صفا ضمن برشمردن منظومه‌های حماسی تاریخی، از این كتاب نیز نام برده، و آن را | ذبیح‌الله صفا ضمن برشمردن منظومه‌های حماسی تاریخی، از این كتاب نیز نام برده، و آن را ـ با احتساب منظومۀ میرزا آقاخان ـ مشتمل‌بر 500‘4 بیت دانسته است، اما بر اساس چاپ سنگی 1316ق تنها سالارنامۀ ادیب مشتمل بر بیش از 400‘5 بیت (455 صفحه و هر صفحه 12 بیت) است. | ||
این اثر در 2 جلد به خط علی رضا حسینی شیرازی در شیراز (1316ق) به چاپ سنگی رسیده است. مؤلف تذكرۀ شاعران كرمان، سال چاپ سالارنامه را 1313ق قید كرده كه در منابع كتاب شناسی اشاره‌ای بدان نشده است. | این اثر در 2 جلد به خط علی رضا حسینی شیرازی در شیراز (1316ق) به چاپ سنگی رسیده است. مؤلف تذكرۀ شاعران كرمان، سال چاپ سالارنامه را 1313ق قید كرده كه در منابع كتاب شناسی اشاره‌ای بدان نشده است. | ||