پرش به محتوا

دیوان ادیب صابر ترمذی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''دیوان ادیب صابر ترمذی'''، مجموعه اشعار شهاب‌الدین صابر بن اسماعیل ادیب صابر ترمذی (احتمالا متوفی 542ق) است که با تصحیح محمدعلی ناصح، منتشر شده است.
'''دیوان ادیب صابر ترمذی'''، مجموعه اشعار [[ادی‍ب‌ ص‍اب‍ر، ص‍اب‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍اع‍ی‍ل‌|شهاب‌الدین صابر بن اسماعیل ادیب صابر ترمذی]] (احتمالا متوفی 542ق) است که با تصحیح [[ناصح، محمدعلی|محمدعلی ناصح]]، منتشر شده است.


دیوان حاضر، دارای 3200 بیت، مشتمل بر قصیده‌، غزل‌، رباعی و ترکیب‌بند است‌<ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج7، ص371</ref>.
دیوان حاضر، دارای 3200 بیت، مشتمل بر قصیده‌، غزل‌، رباعی و ترکیب‌بند است‌<ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج7، ص371</ref>.


ادیب صابر از جمله شعرای سبک خراسانی است‌. ویژگی‌هایی که در سروده‌های او دیده می‌شود، در سروده‌های شاعران سده‌های ۵ و ۶ق و به‌ویژه شاعران خراسان به چشم می‌خورد. شعر او حاکی از آگاهی وی از مبادی ریاضی و فلسفه و تسلط به زبان و ادبیات تازی است‌. چنان‌که گاه مضمون برخی از اشعار فارسی را به تازی گفته‌ و گاه برخی از مضامین اشعار عربی را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
[[ادی‍ب‌ ص‍اب‍ر، ص‍اب‍ر ب‍ن‌ اس‍م‍اع‍ی‍ل‌|ادیب صابر]] از جمله شعرای سبک خراسانی است‌. ویژگی‌هایی که در سروده‌های او دیده می‌شود، در سروده‌های شاعران سده‌های ۵ و ۶ق و به‌ویژه شاعران خراسان به چشم می‌خورد. شعر او حاکی از آگاهی وی از مبادی ریاضی و فلسفه و تسلط به زبان و ادبیات تازی است‌. چنان‌که گاه مضمون برخی از اشعار فارسی را به تازی گفته‌ و گاه برخی از مضامین اشعار عربی را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


او در شعر خود از شعرای بزرگ عرب چون اخطل‌، اعشى‌، عجاج‌، ابوتمام و حتى از نحویانی چون زجاج‌، اخفش و ابوالاسود دئلی و بزرگانی چون خصیب و احنف یاد کرده‌ و به تضمین شعری از متنبی پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>.
او در شعر خود از شعرای بزرگ عرب چون اخطل‌، اعشى‌، عجاج‌، ابوتمام و حتى از نحویانی چون زجاج‌، اخفش و ابوالاسود دئلی و بزرگانی چون خصیب و احنف یاد کرده‌ و به تضمین شعری از متنبی پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>.


شعر ادیب از نظر لفظ، معنی و موضوع به سبک فرخی نزدیک است‌، جز آنکه تکلفاتی چون حذف الف و التزام ردیف‌های بلند و تقریباً نامتناسب‌، از لطافت سخن او می‌کاهد. او گاه به سبک منوچهری‌، عنصری‌، مسعود سعد، انوری و معزی نیز قصایدی دارد. وی در شعری، معزی و مسعود را بر خویش مقدم دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>.
شعر ادیب از نظر لفظ، معنی و موضوع به سبک فرخی نزدیک است‌، جز آنکه تکلفاتی چون حذف الف و التزام ردیف‌های بلند و تقریباً نامتناسب‌، از لطافت سخن او می‌کاهد. او گاه به سبک [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری‌]]، [[عنصری‌]]، [[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]]، [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] و معزی نیز قصایدی دارد. وی در شعری، معزی و مسعود را بر خویش مقدم دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>.


متن دیوان حاضر، با رعایت رسم‌الخط قدیمی، بدون مراعات ترتیب حروف تهجی است و متأسفانه موارد بدخوانی و ناخوانی، در متن دیوان، فراوان است. بسیاری از ابیات دیوان در اثر اشتباه قلم مصحح یا کاتب، از روی اصل نسخه ساقط شده است و در بسیاری از موارد دیگر، نسخه اساس با نسخه‌بدل، خلط شده و اشتباها مواردی از نسخه‌بدل در متن وارد شده است<ref>ر.ک: یلمه‌ها، احمدرضا، ص104-105</ref>.
متن دیوان حاضر، با رعایت رسم‌الخط قدیمی، بدون مراعات ترتیب حروف تهجی است و متأسفانه موارد بدخوانی و ناخوانی، در متن دیوان، فراوان است. بسیاری از ابیات دیوان در اثر اشتباه قلم مصحح یا کاتب، از روی اصل نسخه ساقط شده است و در بسیاری از موارد دیگر، نسخه اساس با نسخه‌بدل، خلط شده و اشتباها مواردی از نسخه‌بدل در متن وارد شده است<ref>ر.ک: یلمه‌ها، احمدرضا، ص104-105</ref>.