جبلی، عبدالواسع بن عبدالجامع: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان اشعار او، به همت ذبیح‌الله صفا، منتشر شده است. قدرت بیان عبدالواسع در اشعار خود، به مرتبه بلندی، مرهون کثرت اطلاع او از دو زبان پارسی و تازی است. وی مخصوصا برای استفاده از مفردات و ترکیبات تازی، حد و قیدی نمی‌شناسد و هرچه بتواند و به میزانی که بخواهد، واژه‌های عربی، به‌کار می‌برد. گاه مبالغه وی در این راه، به جایی می‌رسد که خود نیز متوجه این افراط می‌شود. همین افراط و مبالغه‌گویی را که وی در ایراد مفردات تازی دارد، در مورد مرکبات آن زبان نیز، به‌کار می‌برد. ترکیبات تازی که عبدالواسع در اشعار خود دارد، فراوان و همگی مایه زیان زبان فارسی است و از غالب آنها، احتراز میسر بود<ref>.همان،صفحات نوزده-بیست</ref>.