پرش به محتوا

دقایق الشعر؛ علم بدیع و صنایع شعری در زبان پارسی دری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR104229J1.jpg | عنوان = دقایق الشعر | عنوان‌های دیگر = علم بدیع و ضایع شعری در زبان پارسی دری | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ت‍اج‌ال‍ح‍لاوی‌، ع‍ل‍ی‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د (نويسنده) امام، محمد کاظم (مصحح) |زبان | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''دقایق الشعر؛ علم بدیع و صنایع شعری در زبان پارسی دری'''، منسوب به تاج‌الدین علی بن محمد مشهور به تاج حلاوی، از شعرای قرن هشتم هجری، مجموعه‌ای است پیرامون شعر و صنایع شعری که به تصحیح و حواشی سید محمدکاظم امام، منتشر شده است.
'''دقایق الشعر؛ علم بدیع و صنایع شعری در زبان پارسی دری'''، منسوب به [[ت‍اج‌ال‍ح‍لاوی‌، ع‍ل‍ی‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د|تاج‌الدین علی بن محمد مشهور به تاج حلاوی]]، از شعرای قرن هشتم هجری، مجموعه‌ای است پیرامون شعر و صنایع شعری که به تصحیح و حواشی [[امام، محمد کاظم|سید محمدکاظم امام]]، منتشر شده است.


این اثر، دربرگیرنده مباحث دانش بلاغت است. در این کتاب، به برخی از مباحث کلی علم بلاغت، نظیر تعریف بلاغت و فصاحت، اشاره شده است. نویسنده در کتاب راجع به تشبیه و انواع آن صحبت کرده و ضمن اشاره به استعاره و دو گونه اصلی آن، تعریفی از کنایه به دست داده، اما به مبحث مجاز نپرداخته است؛ بنابراین کتاب دربردارنده بحث‌های دانش بیان هم هست<ref>سالمیان، غلامرضا، ص50</ref>.
این اثر، دربرگیرنده مباحث دانش بلاغت است. در این کتاب، به برخی از مباحث کلی علم بلاغت، نظیر تعریف بلاغت و فصاحت، اشاره شده است. نویسنده در کتاب راجع به تشبیه و انواع آن صحبت کرده و ضمن اشاره به استعاره و دو گونه اصلی آن، تعریفی از کنایه به دست داده، اما به مبحث مجاز نپرداخته است؛ بنابراین کتاب دربردارنده بحث‌های دانش بیان هم هست<ref>سالمیان، غلامرضا، ص50</ref>.
خط ۳۳: خط ۳۳:
یکی از امتیازات کتاب، آن است که نویسنده به تناسب صناعات مختلف ادبی، از شعر شاعران گوناگون به عنوان شاهد مثال، استفاده کرده است و در این میان، نام و شعر چند تن از شاعرانی که ناشناس یا کمتر شناخته شده هستند، ثبت شده است و این امر، اهمیت ویژه‌ای به کتاب، داده است؛ از جمله کسانی که نامشان در این کتاب، برای نخستین بار آمده، می‌توان به شاعری گمنام، به نام «اسودی» و همچنین شاعری که اطلاعات بسیار اندکی از وی به جا مانده، یعنی «شمس رضی»، اشاره کرد<ref>همان</ref>.
یکی از امتیازات کتاب، آن است که نویسنده به تناسب صناعات مختلف ادبی، از شعر شاعران گوناگون به عنوان شاهد مثال، استفاده کرده است و در این میان، نام و شعر چند تن از شاعرانی که ناشناس یا کمتر شناخته شده هستند، ثبت شده است و این امر، اهمیت ویژه‌ای به کتاب، داده است؛ از جمله کسانی که نامشان در این کتاب، برای نخستین بار آمده، می‌توان به شاعری گمنام، به نام «اسودی» و همچنین شاعری که اطلاعات بسیار اندکی از وی به جا مانده، یعنی «شمس رضی»، اشاره کرد<ref>همان</ref>.


از دیگر شاعران ناشناس مذکور در کتاب، می‌توان از قزوینی، قاضی بهاءالدین زنجانی، شمس سجاسی، قاضی سجاس و مکرانی نام برد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه دو</ref>. فردوسی طوسی، نظامی، خاقانی، سنایی، منوچهری، رشید وطواط،، ظهیر فاریابی، انوری، سراج قمری، عبید زاکانی و مولانای رومی نیز از شاعران معروف و بنام مذکور در کتاب هستند<ref>ر.ک: همان، صفحه دو- سه</ref>.
از دیگر شاعران ناشناس مذکور در کتاب، می‌توان از قزوینی، [[قاضی بهاءالدین زنجانی]]، [[سجاسی، اسحاق بن ابراهیم|شمس سجاسی]]، [[قاضی سجاس]] و مکرانی نام برد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه دو</ref>. [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی طوسی]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، [[خاقانی شروانی|خاقانی]]، [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری]]، [[رشید وطواط، محمد بن محمد|رشید وطواط]]،، [[ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد|ظهیر فاریابی]]، [[انوری، محمد بن محمد|انوری]]، [[سراج قمری]]، [[عبید زاکانی، عبیدالله|عبید زاکانی]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانای رومی]] نیز از شاعران معروف و بنام مذکور در کتاب هستند<ref>ر.ک: همان، صفحه دو- سه</ref>.


==پانویس ==
==پانویس ==