۱٬۵۸۶
ویرایش
ابویوسف قاضی، یعقوب بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
←زمینه‌های فقه او
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
==زمینه‌های فقه او== | ==زمینه‌های فقه او== | ||
آن زمانی كه شخصیت علمی ابویوسف در كوفه شكل می‌گرفت، كاربرد رأی در فقه كوفی بسیار مورد توجه بود؛ ۳ تن از بزرگ‌ترین فقیهان كوفه در نیمۀ نخست سدۀ ۲ ق، ابن شُبرُمه، ابن ابی لیلی و ابوحنیفه، در واقع پیشگامان فقه اصحاب رأی به شمار می‌آمدند. با تكیه بر آنچه از زندگی ابویوسف در دست است، او در آغاز تحصیل در حلقه‌های درس اصحاب حدیث به فراگیری تعالیم آنان پرداخت و به تدریج به جانب اصحاب رأی گرایش یافت. در كوفه محضر ابن ابی لیلی و به ویژه ابوحنیفه را درك كرد و با ملازمت حلقۀ درس آنان بر فقه اصحاب رأی و در مذهب شاخص آن آگاهی عمیق یافت. | |||
در منابع گوناگون، ابویوسف همواره به عنوان یار ابوحنیفه شناخته شده و كمتر بر رابطۀ نزدیك او با ابن ابی لیلی تأكید شده است، ولی بامطالعه در آنچه از ابویوسف برجای مانده، آشكارا برمی‌آید كه تأثیر ابن ابی لیلی در نظام فقهی ابویوسف اندك نبوده است، و این سخن عمار بن ابی مالك كه ابویوسف نشر دهنده و رسانندۀ تعالیم ابن ابی لیلی و ابوحنیفه به آیندگان بود، با اینكه تا حدی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، ولی دست كم دربارۀ ابن ابی لیلی چندان دور از واقع نیست. | در منابع گوناگون، ابویوسف همواره به عنوان یار ابوحنیفه شناخته شده و كمتر بر رابطۀ نزدیك او با ابن ابی لیلی تأكید شده است، ولی بامطالعه در آنچه از ابویوسف برجای مانده، آشكارا برمی‌آید كه تأثیر ابن ابی لیلی در نظام فقهی ابویوسف اندك نبوده است، و این سخن عمار بن ابی مالك كه ابویوسف نشر دهنده و رسانندۀ تعالیم ابن ابی لیلی و ابوحنیفه به آیندگان بود، با اینكه تا حدی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، ولی دست كم دربارۀ ابن ابی لیلی چندان دور از واقع نیست. | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
نگرش در آثار بازماندۀ ابویوسف، به ویژه كتاب الخراج و الرد علی سیر الاوزاعی نیز آشكار می‌سازد كه وی به شیوۀ همیشگی اصحاب حدیث، آثار و احادیث مورد استفادۀ خود را ذكر كرده و در بسیاری از آن‌ها سند متصل خود را نیز به دست داده است. در حالی كه تجرید نوشته‌های فقهی از متون احادیث خرده‌ای بود كه از سوی حدیث‌گرایان براصحاب رأی گرفته می‌شد. | نگرش در آثار بازماندۀ ابویوسف، به ویژه كتاب الخراج و الرد علی سیر الاوزاعی نیز آشكار می‌سازد كه وی به شیوۀ همیشگی اصحاب حدیث، آثار و احادیث مورد استفادۀ خود را ذكر كرده و در بسیاری از آن‌ها سند متصل خود را نیز به دست داده است. در حالی كه تجرید نوشته‌های فقهی از متون احادیث خرده‌ای بود كه از سوی حدیث‌گرایان براصحاب رأی گرفته می‌شد. | ||
==ویژگی‌های فقه او== | ==ویژگی‌های فقه او== | ||