۱۰۶٬۶۸۰
ویرایش
أئمة الفكر التربوى الاسلامى قراءه ثانية: تفاوت میان نسخه‌ها
أئمة الفكر التربوى الاسلامى قراءه ثانية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۲۸
، ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'ابن‌خ' به 'ابن خ'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌خ' به 'ابن خ') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''أئمة الفکر التربوى الاسلامى قراءه ثانیة'''، اثر [[محمد جواد رضا]]، تلاش شده است از رهگذر بازخوانى دیدگاه‌هاى تربیتى سه مربى (اخوان‌الصفا، غزالى، | '''أئمة الفکر التربوى الاسلامى قراءه ثانیة'''، اثر [[محمد جواد رضا]]، تلاش شده است از رهگذر بازخوانى دیدگاه‌هاى تربیتى سه مربى (اخوان‌الصفا، غزالى، ابن خلدون)، و نیز پرداختن به گوشه‌هایى از آراى تربیتى ابوحنیفه، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|محى‌الدین بن عربى]]، کاستى‌هاى رخ‌داده در کتاب نخستش (العرب والتربیه والحضاره)، کمابیش جبران شود. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|نصیرالدین طوسى]] و تربیت عقل بسامان، عنوان فصل پنجم کتاب است. این فصل با اشارتى به نوع رویارویى خواجه با مغولان و فلسفه آن آغاز گشته است؛ سپس به عنایات تربیتى خواجه در کتاب آداب المتعلمین [که منسوب به اوست] به همراه استدلال‌هایى براى اثبات توجهات معطوف به پرورش عقلانى در کتاب خواجه پرداخته شده و در پایان یادآورى گشته است که خواجه در نگرش‌هاى تربیتى خود به اخلاق هم توجه داشته است (ص 141). | [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|نصیرالدین طوسى]] و تربیت عقل بسامان، عنوان فصل پنجم کتاب است. این فصل با اشارتى به نوع رویارویى خواجه با مغولان و فلسفه آن آغاز گشته است؛ سپس به عنایات تربیتى خواجه در کتاب آداب المتعلمین [که منسوب به اوست] به همراه استدلال‌هایى براى اثبات توجهات معطوف به پرورش عقلانى در کتاب خواجه پرداخته شده و در پایان یادآورى گشته است که خواجه در نگرش‌هاى تربیتى خود به اخلاق هم توجه داشته است (ص 141). | ||
در فصل ششم سخن از [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]] و روش‌ها و غایات تربیت اجتماعى از نگاه اوست. نگارنده سخن را با نظر | در فصل ششم سخن از [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]] و روش‌ها و غایات تربیت اجتماعى از نگاه اوست. نگارنده سخن را با نظر ابن خلدون درباره تاریخ، عمران، دین، ادراک، فکر، سببیت، علوم طبیعى، سیاست، فلسفه سرگرفته است و با اشارتى به فلسفه تربیت از نگاه ابن خلدون پیش رفته و از تقسیم‌بندى علوم گفته است. نکته بعدى روش آموزش از دید [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]] است و در ذیل آن به انتقادهاى وى از روش‌هاى آموزشى روزگار او اشارت رفته است. | ||
در فرجامین فراز فصل به سیاست تربیتى و تربیت سیاسى از منظر | در فرجامین فراز فصل به سیاست تربیتى و تربیت سیاسى از منظر ابن خلدون اشارت و از ملک و دولت و قدرت سیاسى و آموزش جمعى و تأثیر تربیت بر تحولات جامعه به‌کوتاهى سخن رفته است. | ||
فصل پایانى این کتاب، [[ابن عربی، محمد بن علی|محیى‌الدین‌بن عربى]] و تربیت روحى صوفیان نام گرفته و با این‌ادعا آغاز گشته است که ابن عربى براى حصول معرفت به فیض الاهى روى کرده است وعلم حاصل از عقل را مرتبه فرودین علم دانسته است (ص 176)؛ سپس از اتحاد و حلول ومقامات شش‌گانه صوفیان و نبود نظام آموزشى و مدرسه در تعلیمات صوفیان سخن رفته‌است. | فصل پایانى این کتاب، [[ابن عربی، محمد بن علی|محیى‌الدین‌بن عربى]] و تربیت روحى صوفیان نام گرفته و با این‌ادعا آغاز گشته است که ابن عربى براى حصول معرفت به فیض الاهى روى کرده است وعلم حاصل از عقل را مرتبه فرودین علم دانسته است (ص 176)؛ سپس از اتحاد و حلول ومقامات شش‌گانه صوفیان و نبود نظام آموزشى و مدرسه در تعلیمات صوفیان سخن رفته‌است. | ||