۱۰۶٬۵۵۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE33292AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE33292AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' ابن مُنَیر، ابوالعباس ناصرالدین احمد بن محمد بن منصور بن قاسم بن مختار جُذامى جَروی ''' (3 ذیقعده 620 - اول ربیعالاول 683ق/28 نوامبر 1223- 18 مه 1284م)، فقیه مالکى، مفسر، خطیب و قاضى اسکندریه. | ''' ابن مُنَیر، ابوالعباس ناصرالدین احمد بن محمد بن منصور بن قاسم بن مختار جُذامى جَروی ''' (3 ذیقعده 620 - اول ربیعالاول 683ق/28 نوامبر 1223- 18 مه 1284م)، فقیه مالکى، مفسر، خطیب و قاضى اسکندریه. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۸: | ||
==ولادت، تحصیلات، اجازه افتا== | ==ولادت، تحصیلات، اجازه افتا== | ||
وی در اسکندریه زاده شد و همانجا نزد پدر خود و ابوبحر عبدالوهاب ابن رواج و یوسف ابن مخیلى حدیث فراگرفت. او به فراگیری علوم دیگر نیز علاقه داشت، چنانکه در فقه مختصر ابن حاجب را آموخت و بعدها با مؤلف آن دیدار داشت و از وی اجازه افتا گرفت. | وی در اسکندریه زاده شد و همانجا نزد پدر خود و ابوبحر عبدالوهاب ابن رواج و یوسف ابن مخیلى حدیث فراگرفت. او به فراگیری علوم دیگر نیز علاقه داشت، چنانکه در فقه مختصر [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] را آموخت و بعدها با مؤلف آن دیدار داشت و از وی اجازه افتا گرفت. | ||
خط ۵۷: | خط ۵۶: | ||
ابن منیر در مدارس متعددی از جمله در جامع جیوشى تدریس کرد، ولى در منابع، از شاگردان وی تنها شمار اندکى چون ابن راشد قفصى و ابوحیان نام برده شدهاند. ابن قرمس نیز به گفته خویش مشیخه ابن منیر را استخراج نموده و نزد خود وی قرائت کرده است. | ابن منیر در مدارس متعددی از جمله در جامع جیوشى تدریس کرد، ولى در منابع، از شاگردان وی تنها شمار اندکى چون ابن راشد قفصى و ابوحیان نام برده شدهاند. ابن قرمس نیز به گفته خویش مشیخه ابن منیر را استخراج نموده و نزد خود وی قرائت کرده است. | ||
==مناصب== | ==مناصب== | ||
ابن منیر در دوران زندگى خود مناصب مختلفى داشته، چنانکه مدتى تصدی «دیوان نظر» را به عهده داشت و در 651ق به نیابت از قاضى ابن تنسى به قضا پرداخت. در 652ق مستقلاً به این مقام منصوب شد و در ضمن عهدهدار مقام خطابه نیز گردید. | ابن منیر در دوران زندگى خود مناصب مختلفى داشته، چنانکه مدتى تصدی «دیوان نظر» را به عهده داشت و در 651ق به نیابت از قاضى ابن تنسى به قضا پرداخت. در 652ق مستقلاً به این مقام منصوب شد و در ضمن عهدهدار مقام خطابه نیز گردید. | ||
اما در 680ق بر اثر سعایت جمعى از دشمنانش نزد سلطان از این مقام برکنار شد. وی پس از برکناری به قاهره رفت و نزد امیر علمالدین شجاعى و سلطان قلاوون صالحى از خود دفاع کرد و بار دیگر به قضای اسکندریه منصوب شد، ولى دیری نپایید که مجدداً معزول گردید. | اما در 680ق بر اثر سعایت جمعى از دشمنانش نزد سلطان از این مقام برکنار شد. وی پس از برکناری به قاهره رفت و نزد امیر علمالدین شجاعى و سلطان قلاوون صالحى از خود دفاع کرد و بار دیگر به قضای اسکندریه منصوب شد، ولى دیری نپایید که مجدداً معزول گردید. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
خط ۶۹: | خط ۶۵: | ||
ابن منیر در 63 سالگى در اسکندریه درگذشت و در مقبره پدرش در جامع غربى به خاک سپرده شد. مسجدی که وی در آن مدفون شده، هم اکنون باقى است و به جامع المنیر معروف است. | ابن منیر در 63 سالگى در اسکندریه درگذشت و در مقبره پدرش در جامع غربى به خاک سپرده شد. مسجدی که وی در آن مدفون شده، هم اکنون باقى است و به جامع المنیر معروف است. | ||
==آثار== | |||
ابن منیر دارای آثار متعددی بوده که از آن میان تنها: | |||
1-الاتصاف فیما تضمنّه الکشّاف من الاعتزال، | |||
بارها از جمله در 1966م در حاشیه [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|الکشاف]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]] در قاهره به چاپ رسیده است. | |||
ابن منیر این کتاب را در عنفوان جوانى نوشته و کسانى چون [[ابن عبدالسلام، عبدالعزیز بن عبدالسلام|عزالدین ابن عبدالسلام]] و [[شمسالدین خسروشاهى]] بر آن تقریظ نوشتهاند. | |||
ابن منیر این کتاب را در عنفوان جوانى نوشته و کسانى چون عزالدین ابن عبدالسلام و شمسالدین خسروشاهى بر آن تقریظ نوشتهاند. | |||
دو اثر وی نیز به صورت خطى موجود است: | دو اثر وی نیز به صورت خطى موجود است: | ||
1. البحر الکبیر فى نخب التفسیر، | 1.البحر الکبیر فى نخب التفسیر، | ||
در تفسیر قرآن که نسخههایى از آن در کتابخانه گوتا و دارالکتب مصر موجود است؛ | در تفسیر قرآن که نسخههایى از آن در کتابخانه گوتا و دارالکتب مصر موجود است؛ | ||
2. تحریر التنزیه و تحذیر التشبیه، | 2.تحریر التنزیه و تحذیر التشبیه، | ||
در مبحث صفات الهى که نسخههایى از آن در برلین و در حلب یافت مىشود. | در مبحث صفات الهى که نسخههایى از آن در برلین و در حلب یافت مىشود. |