۱۱۶٬۸۶۶
ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR34607J1.jpg | عنوان = مكارم الاخلاق | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = خواند میر، غیاثالدین بن همامالدین (نويسنده) عشیق، محمداکبر (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = خ۹م۷ 1132 DSR | موضوع = |ناشر...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مکارم الاخلاق'''، تألیف غیاثالدین خواندمیر (880-942ق)، با هدف قدردانى و سپاسگزارى از امیر علىشیر نوایى و نیز ماندگار ساختن نام نیک و بیان خدمات ارزشمند وى به رشته تحریر درآمده است. | '''مکارم الاخلاق'''، تألیف [[خواندمیر، غیاثالدین بن همامالدین|غیاثالدین خواندمیر]] (880-942ق)، با هدف قدردانى و سپاسگزارى از امیر علىشیر نوایى و نیز ماندگار ساختن نام نیک و بیان خدمات ارزشمند وى به رشته تحریر درآمده است. | ||
خواندمیر در نگارش مکارم الاخلاق، به جهت پایدار ماندن خدمات ارزنده امیر علىشیر در تاریخ، بیشتر از مشاهدات خود - که به خاطر سپرده یا بر کاغذ بازنویسى کرده بود - سود برده است. اما پیش از آنکه این اثر به پایان برسد، امیر علىشیر نوایى در سال (906ق/1500م) درگذشت و خواندمیر ناگزیر با افزودن شرح درگذشت حامى خود، این اثر را به سلطان حسین بایقرا، فرمانرواى وقت خراسان تقدیم کرده است. | [[خواندمیر، غیاثالدین بن همامالدین|خواندمیر]] در نگارش مکارم الاخلاق، به جهت پایدار ماندن خدمات ارزنده امیر علىشیر در تاریخ، بیشتر از مشاهدات خود - که به خاطر سپرده یا بر کاغذ بازنویسى کرده بود - سود برده است. اما پیش از آنکه این اثر به پایان برسد، امیر علىشیر نوایى در سال (906ق/1500م) درگذشت و خواندمیر ناگزیر با افزودن شرح درگذشت حامى خود، این اثر را به سلطان حسین بایقرا، فرمانرواى وقت خراسان تقدیم کرده است. | ||
مکارم الاخلاق، مشتمل بر دو مقدّمه، ده مقصد و خاتمه است. نویسنده در مقدمه نخست درباره تألیف اثر و پیشکش کردن آن به سلطان حسین بایقرا سخن به میان آورده و پس از آن در مقدمه دوم به ذکر مکارم اخلاق و ذکر ولادت امیر علىشیر پرداخته است. وى در این بخش بهاختصار به ذکر رویدادهایى که در طول تاریخ در هفدهم رمضان روى داده است، مىپردازد، تا بدینگونه به تاریخ ولادت امیر علىشیر نوایى رنگ و بوى مذهبى بخشد و آن را مبارک و میمون بنمایاند. | مکارم الاخلاق، مشتمل بر دو مقدّمه، ده مقصد و خاتمه است. نویسنده در مقدمه نخست درباره تألیف اثر و پیشکش کردن آن به سلطان حسین بایقرا سخن به میان آورده و پس از آن در مقدمه دوم به ذکر مکارم اخلاق و ذکر ولادت امیر علىشیر پرداخته است. وى در این بخش بهاختصار به ذکر رویدادهایى که در طول تاریخ در هفدهم رمضان روى داده است، مىپردازد، تا بدینگونه به تاریخ ولادت امیر علىشیر نوایى رنگ و بوى مذهبى بخشد و آن را مبارک و میمون بنمایاند. |