شبهات و ردود: تفاوت میان نسخه‌ها

شيوه بررسى و نقد شبهات بدينگونه است كه ابتدا نص شبهه نقل مى شود و سپس با استناد به منابعى كه شبهه مورد نظر از آنها استخراج گرديده، ادله مكفى را در ردّ آن اقامه مى نمايد. در پايان ردّ هر شبهه نيز خلاصه از بحث ارائه شده است.

دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين شبهه اى كه به آن پرداخته شده است عدم ذكر تعداد أئمه عليهم السلام در قرن سوم هجرى است . دراين شبهه به آثارى از [[شيخ صدوق]] و نوبختى استناد شده و نتيجه مى گيرد كه اماميه قائل به عدد محدود در أئمه عليهم السلام نيست.

عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است .نويسنده سنين تلاش كرده است با استناد به رواياتى از كتب [[شيخ صدوق]] مانند كافى و يا كتاب سليم بن قيس،عقيده شيعه به أئمه دوازده گانه را متزلزل و فاقد پايه و اساس محكمى معرفى كرده و روايات حصر أئمه به دوازده امام را ضعيف السند جلوه دهد غافل از اينكه روايات حصر نه تنها در منابع اماميه بلكه در منابع معتبر اهل سنت نيز آمده است.  

در اين مجلد در هشت فصل شبهاتى را كه درباره امامت اميرالمؤمنين مطرح شده است پاسخ مى دهد .درابتداى اين جلد شبهه ديگرى در ادامه "شبهه حصر" طرح شده است كه بهتر آن بود كه در جلد اول به آن پرداخته مى شد.  

در فصول پايانى به اين شبهه پاسخ مى دهد كه اگر نصى بر ولايت على عليه السلام داشتيم، خلفا بزرگتر از آن بودند كه با آن مخالفت كنند. نويسنده در ردّ اين شبهه به قضيه متعه حج به عنوان بزرگترين شاهد اشاره كرده و آن را به تفصيل توضيح مى دهد.

مطالب اين مجلد در دو فصل ارائه شده است .در فصل اول به تعداد ديگرى از شبهات پيرامون امامت پاسخ داده شده است. فصل دوم به نامه هايى كه احمد الكاتب پس از انتشار كتاب، خطاب به نويسنده نوشته وپاسخهاى او اختصاص دارد.  

درادامه مباحث، روايات غيبت مورد شبهه واقع شده است كه نويسنده در پاسخ غيبت صغرى و كبرى را با استناد به منابع مختلف مورد نقد و بررسى قرار داده است.

نامه هايى كه بين مؤلف و احمدالكاتب مبادله شده است را نيز در فصل هفتم مى توان ديد.