۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شبهات و ردود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شيخ صدوق' به 'شيخ صدوق'
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ صدوق' به 'شيخ صدوق') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
جلد اول : | جلد اول : | ||
دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين شبهه اى كه به آن پرداخته شده است عدم ذكر تعداد أئمه عليهم السلام در قرن سوم هجرى است . دراين شبهه به آثارى از شيخ صدوق و نوبختى استناد شده و نتيجه مى گيرد كه اماميه قائل به عدد محدود در أئمه عليهم السلام نيست. | دراولين جلد از اين مجموعه، طى هشت فصل برخى شبهات و اتهامات مورد بررسى و نقد قرار گرفته است. اولين شبهه اى كه به آن پرداخته شده است عدم ذكر تعداد أئمه عليهم السلام در قرن سوم هجرى است . دراين شبهه به آثارى از [[شيخ صدوق]] و نوبختى استناد شده و نتيجه مى گيرد كه اماميه قائل به عدد محدود در أئمه عليهم السلام نيست. | ||
نويسنده با ارجاع به صفحاتى از آثار مورد استناد و نقل عين عبارات آن، اين شبهات را ناشى از عدم قرائت آن متون، تغافل و يا توهم در فهم عبارات دانسته و در خلاصه تأكيد مى كند كه نه تنها علماى مذكور بلكه ديگر بزرگان قرن سوم نيز تصريح به عقيده اثنى عشريه دارند. | نويسنده با ارجاع به صفحاتى از آثار مورد استناد و نقل عين عبارات آن، اين شبهات را ناشى از عدم قرائت آن متون، تغافل و يا توهم در فهم عبارات دانسته و در خلاصه تأكيد مى كند كه نه تنها علماى مذكور بلكه ديگر بزرگان قرن سوم نيز تصريح به عقيده اثنى عشريه دارند. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
درفصلهاى ديگر اين جلد نيز به شبهات مرتبط با تعداد امامان شيعه پرداخته شده است.نصوص بسيارى در منابع شيعه وجود دارد كه ائمه عليهم السلام، حتى در سنين طفوليت ازامام پس از خود اطلاع داشته و او را معرفى كرده‌اند به عنوان نمونه امام رضا از امامت امام جواد عليهم السلام در سن سه سالگى خبر داده است. | درفصلهاى ديگر اين جلد نيز به شبهات مرتبط با تعداد امامان شيعه پرداخته شده است.نصوص بسيارى در منابع شيعه وجود دارد كه ائمه عليهم السلام، حتى در سنين طفوليت ازامام پس از خود اطلاع داشته و او را معرفى كرده‌اند به عنوان نمونه امام رضا از امامت امام جواد عليهم السلام در سن سه سالگى خبر داده است. | ||
عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است .نويسنده سنين تلاش كرده است با استناد به رواياتى از كتب شيخ صدوق مانند كافى و يا كتاب سليم بن قيس،عقيده شيعه به أئمه دوازده گانه را متزلزل و فاقد پايه و اساس محكمى معرفى كرده و روايات حصر أئمه به دوازده امام را ضعيف السند جلوه دهد غافل از اينكه روايات حصر نه تنها در منابع اماميه بلكه در منابع معتبر اهل سنت نيز آمده است. | عدم فهم صحيح از روايات، استناد به يك روايت و كنار گذاشتن روايات بسيار، استدلال به رواياتى كه از روى تقيه بيان شده است، از جمله مواردى است كه در نقد و ردّ شبهات به آن اشاره شده است .نويسنده سنين تلاش كرده است با استناد به رواياتى از كتب [[شيخ صدوق]] مانند كافى و يا كتاب سليم بن قيس،عقيده شيعه به أئمه دوازده گانه را متزلزل و فاقد پايه و اساس محكمى معرفى كرده و روايات حصر أئمه به دوازده امام را ضعيف السند جلوه دهد غافل از اينكه روايات حصر نه تنها در منابع اماميه بلكه در منابع معتبر اهل سنت نيز آمده است. | ||
جلد دوم : | جلد دوم : | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
در اين مجلد به مهمترين شبهات احمد الكاتب در مجله الشورى و كتاب تطور الفكر السياسى الشيعى، پيرامون وجود مقدس امام زمان حجة بن الحسن العسكرى (عج) پرداخته شده است. | در اين مجلد به مهمترين شبهات احمد الكاتب در مجله الشورى و كتاب تطور الفكر السياسى الشيعى، پيرامون وجود مقدس امام زمان حجة بن الحسن العسكرى (عج) پرداخته شده است. | ||
نويسنده سنى مدعى شده است كه درقرون سوم وچهارم اجماع شيعه بر عدم ايمان به وجود حجة ابن الحسن العسكرى (عج) بوده است و از فرق چهارده گانه شيعه كه پس شهادت امام حسن عسكرى (ع) ايجاد شد تنها يك فرقه به ولادت و امامت ايشان قائل بوده است و بعضى از اصحاب سرى ايشان به آن معتقد بوده و امرى واضح و بديهى و مورد اجماع شيعه در آن مقطع زمانى نبوده است همانگونه كه شيخ صدوق در" اكمال الدين " و " الامامة و التبصرة من الحيرة " و نعمانى در " الغيبة " به آن اشاره مى كنند. | نويسنده سنى مدعى شده است كه درقرون سوم وچهارم اجماع شيعه بر عدم ايمان به وجود حجة ابن الحسن العسكرى (عج) بوده است و از فرق چهارده گانه شيعه كه پس شهادت امام حسن عسكرى (ع) ايجاد شد تنها يك فرقه به ولادت و امامت ايشان قائل بوده است و بعضى از اصحاب سرى ايشان به آن معتقد بوده و امرى واضح و بديهى و مورد اجماع شيعه در آن مقطع زمانى نبوده است همانگونه كه [[شيخ صدوق]] در" اكمال الدين " و " الامامة و التبصرة من الحيرة " و نعمانى در " الغيبة " به آن اشاره مى كنند. | ||
نويسنده در پاسخ به اين شبهه عبارات منابعى را كه مورد استناد قرار گرفته است آورده و به تجزيه و تحليل آنها مى پردازد و در پايان چنين نتيجه گيرى مى كند كه علمايى مانند صدوق، نعمانى و نوبختى كه نام " عصر حيرت " را بر آن عصر گذاشته‌اند در واقع در اين مسأله مهم دقت علمى لازم را به كار نبرده و از مصادر اصلى را به طور كامل نديده‌اند . | نويسنده در پاسخ به اين شبهه عبارات منابعى را كه مورد استناد قرار گرفته است آورده و به تجزيه و تحليل آنها مى پردازد و در پايان چنين نتيجه گيرى مى كند كه علمايى مانند صدوق، نعمانى و نوبختى كه نام " عصر حيرت " را بر آن عصر گذاشته‌اند در واقع در اين مسأله مهم دقت علمى لازم را به كار نبرده و از مصادر اصلى را به طور كامل نديده‌اند . | ||