پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR00092.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|175px]]
[[پرونده:NUR22174J1.jpg|بی‌قاب|چپ|سبط اکبر، روايتی تحليلی از زندگانی الهی - سياسی امام حسن مجتبی عليه‌السلام|175px]]


'''سيد محمدسعيد حكيم''' (۱۳۵۴- ۱۴۴۳ق)، از مراجع تقلید شیعه عراق، نوه دختری [[حکیم، سید محسن|سید محسن حکیم]]، خواهر زاده [[حکیم، سید محمدباقر|شهید محمدباقر حکیم]]
''' سبط اکبر؛ روایتی تحلیلی از زندگانی الهی- سیاسی امام حسن مجتبی علیه‌السلام''' اثر [[مروجی طبسی، محمدجواد|محمدجواد مروجی طبسی]]، کتابی است که به روایت تحلیلی از زندگانی الهی و سیاسی امام حسن مجتبی(ع) می‌پردازد.


سيد محمد سعيد چون به سن 10 سالگى رسيد، پدر فرزانه‌اش به تعليم و تربيت او پرداخت و تا آخرين مراحل سطوح عالى حوزه همراه و همدم او بود. ايشان با نبوغ سرشار و ذهن فعال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاكى در مدتّى كوتاه به سرعت اين مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بيش نبود كه به حوزه درس خارج راه يافت و در حلقه خواص و محفل ويژه انديشمندان و گفتگوهاى عالمان و فرهيختگان وارسته‌اى چون آيات عظام [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]، حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]] جاى گرفت.
امام حسن مجتبی(ع)، اسوه اخلاق و فضیلت است که زندگی سراسر افتخارش، بیان‌کننده چهره پاک و معصومانه و محبوب اوست. ایشان نمود واقعی اخلاق حسنه، تقوا، پرهیزکاری، صداقت و راستی، جود و بخشش، ایثار و کرامت و اخلاص و فداکاری است. مورخان شیعه و سنی، در کتاب‌های خویش، برای امام حسن(ع) القاب فراوانی را برشمرده‌اند که هر یک از آن اوصاف، بیانگر عمق شخصیت آن امام هدایت است. او امین بود و مورد اعتماد، حجت و دلیل بود بر یگانگی خدا و نبوت پیامبر(ص) و امیر مؤمنان(ع)، موقعیت بسیار خوب و جایگاه رفیعی را در بین امت اسلامی کسب کرده بود.


این مرجع تقلید در دوران رژیم بعثی صدام حسین هشت سال به زندان افتاد. ایشان پس از وفات [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]] در سال 1371ش، اعلان مرجعیت کرد. اعلان مرجعیت او توأم با اقبال شیعیان عراق به تقلید از وی و [[سیستانی، سید علی|آیت‌الله سیستانی]] گردید. 
انتظار آن می‌رفت تا امت اسلامی از این چهره مقدس علمی، سیاسی، اخلاقی و اجتماعی، کاملاً استفاده کنند، اما متأسفانه براثر غفلت و جهل و نادانی، بی‌مهری‌هایی که به امیر مؤمنان نشان دادند، به این امام مجاهد و بزرگوار نیز نشان داده و خود را از رهبری حکیمانه آن حضرت، محروم ساختند. دشمنان اهل‌بیت پیامبر(ص)، برای کنار گذاشتن آن امام هدایت از صحنه سیاست و خلافت مسلمین، اقدامات رذیلانه‌ای را انجام دادند و با فریب دادن یاران امام، به مقاصد اصلی خود که حکومت بر مردم بود، رسیدند.


این عالم ربانی سرانجام در تاریخ جمعه 12 شهریور سال 1400ش، برابر با 25 محرم الحرام سال 1443ق در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی در نجف اشرف درگذشت و پس از مراسم تشییع در کربلای معلا، و نجف اشرف و اقامه نماز بر پیکر ایشان به امامت برادر ایشان سید محمدتقی حکیم در مقبره [[حکیم، سید محسن|آیت‌الله سید محسن حکیم]] نزدیک حرم مطهر علوی به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|'''ادامه ...''']]</span>
کتاب حاضر، تلاشی است مجدانه تا سیمای ملکوتی این امام همام را در حد توان، ترسیم کند و به دفاع از مظلومیت آن حضرت بپردازد.'''ادامه ...''']]</span>