پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR00147.jpg|بی‌قاب|چپ|مرعشی، شهاب‌الدین|175px]]
[[پرونده:NUR00092.jpg|بی‌قاب|چپ|طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|175px]]


'''سید شهاب‌الدین نجفی مرعشی''' (1276 - ۱۳۶۹شعلامه پژوهشگر، فقیه‌، اصولی، محدث، رجالی و مدرس حوزوی، از مراجع تقلید معاصر، احیاگر فرهنگ غنی اسلامی با جمع آوری نسخ خطی و ساخت کتابخانه‌ای بزرگ
'''سيد محمدسعيد حكيم''' (۱۳۵۴- ۱۴۴۳ق)، از مراجع تقلید شیعه عراق، نوه دختری [[حکیم، سید محسن|سید محسن حکیم]]، خواهر زاده [[حکیم، سید محمدباقر|شهید محمدباقر حکیم]]


آيت‌الله مرعشى در نجف، كربلا، كاظمين، سامرا، تهران و قم نزد بيش از صد استاد زانوى ادب به زمين زد و از دانش و تقواى آنان استفاده كرد.  
سيد محمد سعيد چون به سن 10 سالگى رسيد، پدر فرزانه‌اش به تعليم و تربيت او پرداخت و تا آخرين مراحل سطوح عالى حوزه همراه و همدم او بود. ايشان با نبوغ سرشار و ذهن فعال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاكى در مدتّى كوتاه به سرعت اين مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بيش نبود كه به حوزه درس خارج راه يافت و در حلقه خواص و محفل ويژه انديشمندان و گفتگوهاى عالمان و فرهيختگان وارسته‌اى چون آيات عظام [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]، حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]] جاى گرفت.


او در سال 1342ق، براى زيارت مرقد مطهر [[امام رضا(ع)]] به ايران آمد. پس از زيارت مرقد آن حضرت به تهران رفت و در حوزه علميه تهران، نزد آيت‌الله شيخ عبدالنبى نورى (متوفاى 1344ق)، آيت‌الله آقا حسين نجم‌آبادى (متوفاى 1347ق)، آيت‌الله ميرزا طاهر تنكابنى (متوفاى 1360ق)، [[آشتیانی، مهدی|آيت‌الله ميرزا مهدى آشتيانى]] (متوفاى 1372ق) و... به فراگيرى فقه، اصول، فلسفه و كلام پرداخت.
این مرجع تقلید در دوران رژیم بعثی صدام حسین هشت سال به زندان افتاد. ایشان پس از وفات [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]] در سال 1371ش، اعلان مرجعیت کرد. اعلان مرجعیت او توأم با اقبال شیعیان عراق به تقلید از وی و [[سیستانی، سید علی|آیت‌الله سیستانی]] گردید. 


سال بعد، براى زيارت مرقد حضرت معصومه(ع) به قم رفت. به دستور [[حائری، عبدالکریم|آيت‌الله‌ شيخ عبدالكريم حائرى يزدى]] در اين شهر ماندگار شد. ايشان مدتى در درس آيت‌الله حائرى و شمارى از استادان حوزه علميه قم شركت جست و از دانش آنان بهره برد.
این عالم ربانی سرانجام در تاریخ جمعه 12 شهریور سال 1400ش، برابر با 25 محرم الحرام سال 1443ق در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی در نجف اشرف درگذشت و پس از مراسم تشییع در کربلای معلا، و نجف اشرف و اقامه نماز بر پیکر ایشان به امامت برادر ایشان سید محمدتقی حکیم در مقبره [[حکیم، سید محسن|آیت‌الله سید محسن حکیم]] نزدیک حرم مطهر علوی به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|'''ادامه ...''']]</span>
 
آيت‌الله مرعشى به دستور آيت‌الله حائرى به تدريس علوم ادبيات عرب، منطق، اصول و فقه براى طلاب جوان مشغول شد و پس از رحلت آن بزرگوار (1355ق) به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت.
 
سرانجام این مرجع بزرگ تقليد شيعه، در روز چهارشنبه 7 شهریور 1369، در 96 سالگى دار فانى را وداع گفت و به اجداد پاکش پيوست و پيكر پاکش با حضور انبوه مردم عزادار در جوار كتابخانه بزرگش به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[مرعشی، شهاب‌الدین|'''ادامه ...''']]</span>