۱٬۹۰۷
ویرایش
بررسی لطایف عرفانی در نصوص عتیق اوستایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر = NURبررسی لطایف عرفانی در نصوص عتیق اوستاییJ1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = عالی‌خانی، بابک (مؤلف) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = هرمس | مکان نشر = ایران - تهران | سال...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
''' بررسی لطایف عرفانی در نصوص عتیق اوستایی '''، تألیف بابک عالی‌خانی، عرفان زرتشتی را از نظر گذرانده و می‌کوشد تا پیوستگی سنت عرفانی را در ایران زمین و بلکه در مشرق زمین، نشان دهد. | ''' بررسی لطایف عرفانی در نصوص عتیق اوستایی '''، تألیف بابک عالی‌خانی، عرفان زرتشتی را از نظر گذرانده و می‌کوشد تا پیوستگی سنت عرفانی را در ایران زمین و بلکه در مشرق زمین، نشان دهد. | ||
مؤلف با روش تحلیلی و مقایسه‌ای این مهم را انجام داده و منظور از نصوص عتیق اوستایی، گاهان زرتشت و هفت‌ها و برخی اذکار زرتشتی بوده است. او به دلیل پیچیدگی سرودهای زرتشت، به مجموعه آموزه‌های عرفانی شرقی مشتمل بر سه عرفان | مؤلف با روش تحلیلی و مقایسه‌ای این مهم را انجام داده و منظور از نصوص عتیق اوستایی، گاهان زرتشت و هفت‌ها و برخی اذکار زرتشتی بوده است. او به دلیل پیچیدگی سرودهای زرتشت، به مجموعه آموزه‌های عرفانی شرقی مشتمل بر سه عرفان محض و سه فلسفه متعالیه رجوع کرده که عبارت‌اند از «ودانته»، «طرق زروانی و مهری و مزدکی»، «مسلک تصوف شهود خراسانی»، «سانکهیه»، «زند آگاهی»، و فلسفه اشراق. | ||
کتاب مشتمل بر مقدمه و سه فصل اصلی و خاتمه است. مقدمه، شرح مبسوطی است در معرفی شیوه‌های تفسیری گاهان و نقد آن‌ها. البته نکته‌های دیگری درباره زوران، هفت‌ها و... آمده است. فصل اول، شامل تفکیکی است که نویسنده با اتکا به گاهان، میان دو اصطلاح اهوره‌مزدا و مزدا اهوره به لحاظ فضای آفاقی و انفسی آن نمایان ساخته است. در فصل دوم، اقانیم نور مورد توجه قرار گرفته و لطایفی درباره امشاسپندان آورده شده است. فصل سوم، به بررسی اندیشه زرتشت درباره وجود مختلف انسان اختصاص دارد و بسیاری از تعبیرهای نادرست را در این حوزه تصحیح می‌کند. | کتاب مشتمل بر مقدمه و سه فصل اصلی و خاتمه است. مقدمه، شرح مبسوطی است در معرفی شیوه‌های تفسیری گاهان و نقد آن‌ها. البته نکته‌های دیگری درباره زوران، هفت‌ها و... آمده است. فصل اول، شامل تفکیکی است که نویسنده با اتکا به گاهان، میان دو اصطلاح اهوره‌مزدا و مزدا اهوره به لحاظ فضای آفاقی و انفسی آن نمایان ساخته است. در فصل دوم، اقانیم نور مورد توجه قرار گرفته و لطایفی درباره امشاسپندان آورده شده است. فصل سوم، به بررسی اندیشه زرتشت درباره وجود مختلف انسان اختصاص دارد و بسیاری از تعبیرهای نادرست را در این حوزه تصحیح می‌کند. | ||