۱۴۶٬۱۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''رهزنان دین: آسیبشناسی دین و دینداری در نهجالبلاغه''' تألیف [[دلشاد تهرانی، مصطفی|مصطفى دلشاد تهرانى]] (متولد 1334ش)، پژوهشی است در باره آفات و آسیبهایی که در کمین دین و دینداران است. | '''رهزنان دین: آسیبشناسی دین و دینداری در نهجالبلاغه''' تألیف [[دلشاد تهرانی، مصطفی|مصطفى دلشاد تهرانى]] (متولد 1334ش)، پژوهشی است در باره آفات و آسیبهایی که در کمین دین و دینداران است. | ||
نویسنده، دین را حقیقت متعالی و امری قدسی و لذا فراتر از آسیب و افت میداند، اما خطاپذیری درباره دین را امری بشری میداند و بنابراین، افت در بحث آسیبشناسی دین را به چگونگی رویکرد مردم به دین و نوع معرفت دینی باز میگرداند<ref> ر.ک: معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهلبیت(ع)، ص187-188</ref>. | نویسنده، دین را حقیقت متعالی و امری قدسی و لذا فراتر از آسیب و افت میداند، اما خطاپذیری درباره دین را امری بشری میداند و بنابراین، افت در بحث آسیبشناسی دین را به چگونگی رویکرد مردم به دین و نوع معرفت دینی باز میگرداند. | ||
وی، با این رویکرد و با استناد به منابع روایی، عرفانی و کلامی شیعه و سنی و با محوریت نهجالبلاغه، نخست، جایگاه آسیبشناسی دین و دینداری، مفهوم، مراتب، وجوه، ضرورت آسیبشناسی دین و دینداری، سلامت دین و دینداری در نزد امام علی(ع) را بررسی کرده است. عمده تلاش وی در این نوشته، بهرهگیری از متون دینی و به ویژه حدیثی در آسیبشناسی است. | |||
سرفصلهای کتاب عبارتاند از: اکراه و اجبار در دین، بد فهمیدن دین و نفهمیدن آن، تحریف معنوی مفاهیم دینی، نارسایی مفاهیم دینی، تباین دین با ضروريات بشری، عدم رعایت تدرج و تمکن در هدایت و تربیت، عدم رعایت تسهیل و تيسير در هدایت و تربیت، ایجاد تكلف در دین و دینداری، تقلید ویرانگر، عالمان بد عمل یا بی عمل، استفاده ابزاری از دین، ناداری و کمبود داری، خشونتهای منتسب به دین، رفتار خودکامانه از جانب متولیان دین و عدم رعایت حقوق مردمان. | |||
مؤلف در آغاز، به مناسبت، از نهجالبلاغه و جایگاه و مؤلف و چرایی و چگونگی تألیف آن و روشهای مرور و مطالعه آن بحث کرده است.<ref> ر.ک: معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهلبیت(ع)، ص187-188</ref>. | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||