۱۰۶٬۳۶۶
ویرایش
ابن ودعان، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = ابن وَدعان، ابونصر محمد بن علی | | نام کامل = ابن وَدعان، ابونصر محمد بن علی بن عبید الله بن احمد | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = | | اساتید = | ||
| مشایخ | | مشایخ = حسین بن محمد بن جعفر صیرفی، محمد بن علی بن محمد بن بحشل | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = ابوالفضل یحیی بن عطاف موصلی | | شاگردان = ابوالفضل یحیی بن عطاف موصلی | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''ابن وَدعان، ابونصر محمد بن علی | '''ابن وَدعان، ابونصر محمد بن علی بن عبید الله بن احمد'''، محدث و قاضی موصلی در سده 5ق. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
او به گفته خویش در نیمه | او به گفته خویش در نیمه شعبان 402قمری (13 فوریه 1012) متولد شد. | ||
==مشایخ== | ==مشایخ== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==شاگردان == | ==شاگردان == | ||
وی همچنین شاگردانی داشته که از جمله آنان می‌توان از ابوطاهر سلفی، ابوالفضل یحیی بن عطاف موصلی، ابوعبدالله محمد بن فضل فراوی، ابوبکر محمد بن محمود جوهری، [[مروان | وی همچنین شاگردانی داشته که از جمله آنان می‌توان از ابوطاهر سلفی، ابوالفضل یحیی بن عطاف موصلی، ابوعبدالله محمد بن فضل فراوی، ابوبکر محمد بن محمود جوهری، [[مروان بن علی طنزی]] و [[محمدهادی مصری]] نام برد. | ||
==شخصیت رجالی== | ==شخصیت رجالی== | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
او بارها به بغداد سفر کرده است. وی پس از بازگشت از بغداد، در محرم یا ربیع‌الاول 494/ نوامبر 1100 یا ژانویه | او بارها به بغداد سفر کرده است. وی پس از بازگشت از بغداد، در محرم یا ربیع‌الاول 494/ نوامبر 1100 یا ژانویه 1101 در موصل درگذشت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
الاربعون، کتابی است که ودعان آن را | الاربعون، کتابی است که ودعان آن را برای نسلهای بعد باقی گذاشت، و شاگردانش آن را در نقاط مختلف از ایران تا اندلس انتشار دادند. این تألیف که به الاربعون الودعانیة شهرت یافته، مجموعه‌ای از 40 حدیث در باب اخلاق و زهد است که از خطب و مواعظ پیامبر(ص) گزیده شده است. حتی آنان که از نظر فن حدیث نظر مساعدی نسبت به این کتاب نداشته‌اند، شیوایی و زیبایی بیان روایات آن را ستوده‌اند. این خصیصه موجب شد تا الاربعون ابن ودعان به سرعت دروازه‌های موصل را پشت سر نهاده، در کمتر از 100 سال از رشق تا خراسان و از غرب تا اندلس تداول پیدا کند و مورد توجه قرار گیرد. | ||
در سده | در سده 8ق عبدالعزیز بن احمد بارجیلغی الاربعون ابن ودعان را شرح کرده است. نسخه‌های خطی این شرح در برلین، استانبول و اسکندریه یافت می‌شود. همچنین در این سده عالم شیعی، حسن بن ابی الحسن دیلمی متن کاملی از الاربعون را با تجرید اسانید آن در کتاب اعلام‌الدین نقل کرده است. پراکندگی نسخه‌های متعدد از الاربعون ابن ودعان در کتابخانه‌های سراسر جهان، نشان از آن دارد که این متن در طول قرنها رونق خود را از دست نداده است. از آن جمله می‌توان به نسخ خطی کتابخانه‌های ملی پاریس، دارالکتب مصر و ظاهریه دمشق اشاره نمود. | ||
از نظر نقد فنی، الاربعون ابن ودعان همواره مورد شدیدترین حملات قرار گرفته است. به اعتقاد قدیمی‌ترین ناقدان این متن، ابن ناصر و سلفی، مبنای کتاب ابن ودعان بر اربعین زید بن رفاعه بوده است و براساس این نظر تنها نقش ابن ودعان این بوده که به شیوه | از نظر نقد فنی، الاربعون ابن ودعان همواره مورد شدیدترین حملات قرار گرفته است. به اعتقاد قدیمی‌ترین ناقدان این متن، ابن ناصر و سلفی، مبنای کتاب ابن ودعان بر اربعین زید بن رفاعه بوده است و براساس این نظر تنها نقش ابن ودعان این بوده که به شیوه مستخرج‌نویسان، متن چهل حدیث زید را از طریق غیر او روایت کند. درواقع لبه تیز حمله ناقدان آنگاه متوجه ابن ودعان می‌گردد که ابراز می‌دارند که وی در این تألیف به جای ارائه اسانید واقعی، به جعل اسانید ساختگی که ظاهری فریبنده دارند، پرداخته است. همچنین آنان با جاعل شمردن زید بن رفاعه، مؤلف اولیه متن و اظهار اینکه متون احادیث این کتاب تلفیقی است از کلمات پیامبر(ص) با گفته‌های لقمان و دیگر حکیمان، از حیث متن نیز آن را مورد نقد قرار داده‌اند. چنانکه اشاره شد، یکی از ناقدان ابوطاهر سلفی بود که رساله‌ای در نقد الاربعون ابن ودعان نوشته است و گفتنی است که اینگونه نقدها در دوره‌های بعد نیز از جانب نقادانی چون ابن جوزی، مزی، ذهبی و ابن حجر صورت گرفته است<ref>بخش فقه، علوم قرۀنی و حدیث، ج5، ص 76-77 </ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||