امام خمینی(س)، دولت و اقتصاد: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر ضرورت دولت را امری بدیهی بدانیم می توانیم به یک تعریف بسنده کنیم:  دولت نهادی است که به گونه ای موفقیت‌آمیز با کاربرد انحصار در داخل یک سرزمین،  قواعد خودش را اجرا می کند. در این راستا مکاتب مختلفی از جمله اختیارگران،  لیبرالها،  جمع گرایان…  نظریات متفاوتی را درباره دخالت این نهاد در جامعه داده اند که هر کدام دخالت محدود دولت را هم نادرست می دانند. امّا در کنار این مکاتب می توان نظام اجتماعی امام را ذکر کرد که معتقدند هدف این نظام رشد ابعاد انسانیت است و اقتصاد  وسیله ای در این جهت است. این نظام با محترم شمردن  مالکیت خصوصی، آن را در راستای منافع اجتماعی مورد توجه قرار می‌دهد. این نگاه مذهبی به اقتصاد باعث ارزشی بودن نظام اقتصادی مورد نظر امام شده است.

ایشان تنها دلیل برای حکومت اسلامی را عدالت اجتماعی مطرح می کند. عدالتی که فی نفسه دارای ارزش ذاتی در  دیدگاه امام است که از طریق آن می توان به فاکتورهای  سیاست و فرهنگ رسید.

دولت را می توان تجلی برتر وحدت سیاسی مردم یک جامعه در نظر گرفت. اساس آن وحدت عاطفه) جغرافیا، نژاد، خون، زبان، تاریخ،…( یا فکر )الحادی یا الهی و…( است.