۱۵٬۴۸۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بالدین' به 'بالدین') |
(←آثار) |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
ابن بابویه، دانشمندی پر تألیف بوده است. چنانکه ابن ندیم به خط شیخ صدوق دیده است که او 100 تألیف پدر خویش را به شخصى اجازه داده بوده است. نجاشى تألیفات او را چنین برشمرده است: کتابهای الوضوء، الصلوة، الجنائز، الإمامة و التبصرة من الحیرة، الإملاء، نوادر کتاب المنطق، الإخوان، النساء و الولدان، الشرایع که برای فرزندش فرستاده است. التفسیر، النکاح، مناسک الحج، قرب الإسناد، التسلیم، الطب، المواریث، المعراج. | ابن بابویه، دانشمندی پر تألیف بوده است. چنانکه ابن ندیم به خط شیخ صدوق دیده است که او 100 تألیف پدر خویش را به شخصى اجازه داده بوده است. نجاشى تألیفات او را چنین برشمرده است: کتابهای الوضوء، الصلوة، الجنائز، الإمامة و التبصرة من الحیرة، الإملاء، نوادر کتاب المنطق، الإخوان، النساء و الولدان، الشرایع که برای فرزندش فرستاده است. التفسیر، النکاح، مناسک الحج، قرب الإسناد، التسلیم، الطب، المواریث، المعراج. | ||
در انتساب الإمامة و التبصرة من الحیرة، به وی تردید کردهاند. آقابزرگ تهرانى مىنویسد که الإمامة و التبصرة ابن بابویه، غیر از کتابى است به همین نام که مجلسى در مجلدات 16 و 17 بحار از آن استفاده کرده، زیرا در آن روایاتى از راویان پس از او آمده است. منزوی مىنویسد که نسخهای از این کتاب در اصفهان موجود است. به علت تشابه مطالب رساله الشرایع با کتاب فقه الرضا، برخى این دو را یکى دانستهاند و نوری علت انتساب آن را به امام رضا(ع)، تشابه نام مؤلف شرایع با نام آن امام یعنى ابوالحسن على بن موسى(ع) دانسته است. نسخهای از این کتاب در کاظمین در کتابخانه سید حسن صدر به خط محمد بن مطرف شاگرد محقق حلى موجود بوده است. مقدس اردبیلى قرب الإسناد را به خط مؤلف داشته است. نسخههای خطى از مناظره او با رکنالدوله و محاوره او با محمد بن مقاتل رازی موجود است. بحرانى نسخهای از کتاب الکرّ و الفرّ منسوب به او را در اصفهان دیده و افندی اصفهانى مىنویسد که الکرّ و الفرّ همان رساله مناظره با محمد بن مقاتل رازی است و به نسخهای از آن در کازرون اشاره مىکند، اما خوانساری این انتساب را رد مىکند و تصریح دارد که الکر و الفر، از ابن ابى عقیل است. <ref> فکرت، محمدآصف، ج3، ص61-62</ref>. | در انتساب الإمامة و التبصرة من الحیرة، به وی تردید کردهاند. آقابزرگ تهرانى مىنویسد که الإمامة و التبصرة ابن بابویه، غیر از کتابى است به همین نام که مجلسى در مجلدات 16 و 17 بحار از آن استفاده کرده، زیرا در آن روایاتى از راویان پس از او آمده است. منزوی مىنویسد که نسخهای از این کتاب در اصفهان موجود است. به علت تشابه مطالب رساله الشرایع با کتاب فقه الرضا، برخى این دو را یکى دانستهاند و نوری علت انتساب آن را به امام رضا(ع)، تشابه نام مؤلف شرایع با نام آن امام یعنى ابوالحسن على بن موسى(ع) دانسته است. نسخهای از این کتاب در کاظمین در کتابخانه سید حسن صدر به خط محمد بن مطرف شاگرد محقق حلى موجود بوده است. مقدس اردبیلى قرب الإسناد را به خط مؤلف داشته است. نسخههای خطى از مناظره او با رکنالدوله و محاوره او با محمد بن مقاتل رازی موجود است. بحرانى نسخهای از کتاب الکرّ و الفرّ منسوب به او را در اصفهان دیده و افندی اصفهانى مىنویسد که الکرّ و الفرّ همان رساله مناظره با محمد بن مقاتل رازی است و به نسخهای از آن در کازرون اشاره مىکند، اما خوانساری این انتساب را رد مىکند و تصریح دارد که الکر و الفر، از ابن ابى عقیل است. <ref>ر.ک: فکرت، محمدآصف، ج3، ص61-62</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== |