التدبر و البيان في تفسیر القرآن بصحیح السنن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''التدبر و البيان في تفسير القرآن بصحيح السنن'''، تألیف محمد بن عبدالرحمن مغراوی (متولد 1367ق/1984م)، از جمله تفاسیر معاصر اهل سنت است. در این تفسیر از سخنان دیگر مفسران و منابع روایی اهل سنت فراوان استفاده شده است.

نویسنده در مقدمه تفسیر، یازده انگیزه و هدف را برای نگارش کتاب ذکر کرده است. در سبب اول از علاقه‌اش از کودکی به قرآن کریم و حفظ کتاب الهی و فراگیری کتب اهل سنت، همچون تفسیر جلالین و تفسیر قرطبی و مانند آن در دانشگاه و تحقیق در این تفاسیر یاد کرده است؛ لذا تفسیر قرآن کریم از ابتدای زندگی مصاحب او بوده است. در سبب پنجم نیز گسترش بیش از حد بعضی علوم در کتب تفسیر مانند قواعد نحو و شواذ لغت و قرائت و نیز تطبیق قرآن با اختراعات زمان و علوم ریاضی، شیمی، فیریک و مانند آن را انحراف بزرگ از این حقیقت دانسته که «قرآن کتاب هدایت است»<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص9-6</ref>‏؛ لذا نویسنده در این تفسیر، شیوه خود را شیوه سلف اهل سنت دانسته است و پافشاری بر اصولی که مورد اعتماد آنان بوده است را لازم شمرده است؛ اصولی همچون: تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر قرآن به سنت نبوی و فهم سلف از کتاب الهی<ref>ر.ک: همان، ص31-24</ref>‏.

در تفسیر سور دیگر نیز ذکر اهداف سوره، سبب نام‌گذاری آن و فضیلت سوره در ابتدا آمده است. پس از آن اقوال مفسران در تأویل هر آیه و نیز روایاتی که در نصوص صحیح اهل سنت درباره موضوع هر آیه ذکر شده مشاهده می‌شود. کلمات ابن قیم، ابن جریر طبری، قرطبی، ابن کثیر و مانند آن در بخش اقوال مفسران، فراوان مورد استناد قرار گرفته است. در بخش روایات نیز از صحاح اهل سنت استفاده شده است. نویسنده در ذیل عناوینی همچون: «غريب الآية»، «غريب الحديث»، «فوائد الحديث» و...، الفاظ دشوار آیات و احادیث مربوطه و نکته‌های جالب توجه را توضیح داده است.