لطائف التفسیر (تفسیر درواجکی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸: خط ۳۸:
# شیوه تفسیر: علاوه بر روش دقیق و نظام‌مند و نیز شیوه پرسش و پاسخ مفسر، نکته دیگری که بر ارزش کار این مفسر می‌افزاید، احاطه علمی او بر مباحث لغوی و صرفی است که قرائت‌های مختلف برخی کلمات و جنبه‌های اشتقاقی آن‌ها را نیز شامل می‌شود و نیز آگاهی وی بر تأویل‌ها و وجوه مختلف اسعتمال لغات قرآنی که با نکته‌سنجی‌های دقیق مؤلف در جای‌جای تفسر مجال بروز می‌یابد و خواننده را با این اختلاف دیدگاه‌های آشنا می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه چهارده- بیست و دو</ref>.
# شیوه تفسیر: علاوه بر روش دقیق و نظام‌مند و نیز شیوه پرسش و پاسخ مفسر، نکته دیگری که بر ارزش کار این مفسر می‌افزاید، احاطه علمی او بر مباحث لغوی و صرفی است که قرائت‌های مختلف برخی کلمات و جنبه‌های اشتقاقی آن‌ها را نیز شامل می‌شود و نیز آگاهی وی بر تأویل‌ها و وجوه مختلف اسعتمال لغات قرآنی که با نکته‌سنجی‌های دقیق مؤلف در جای‌جای تفسر مجال بروز می‌یابد و خواننده را با این اختلاف دیدگاه‌های آشنا می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه چهارده- بیست و دو</ref>.


از دیگر امتیازات این تفسیر که بر ارزش آن می‌افزاید، نقل گفته‌ها و اعتقادات دانشمندان خراسان و ماوراءالنهر و دیگر مفسران و راویان ایرانی و غیرایرانی است که احیانا در دیگر تفسیرها بدین‌گونه که در تفسیر حاضر آمده است، سابقه ندارد. اگرچه مصنف در تفسیر خود، غالبا متکی به گفته‌های پیشینیان مانند [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، [[قرشی مخزومی، مجاهد بن جبر|مجاهد]]، قتاده، [[عبدالله مسعود]]، عبدالله بن مبارک، [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]، [[بصری، حسن|حسن بصری]]، شعبی، ربیع، ضحاک، عکرمه، کلبی، [[سعید بن جبیر]]، سدی، عمران بن حصین و دیگران بوده است، در موارد بسیاری به گفته شیخ [[ماتریدی، محمد بن محمد|ابومنصور ماتریدی سمرقندی]] و مفسر دیگری به نام قفال استناد کرده است و گذشته از این دو عالم، دانشمندان دیگر مانند محمد بن علی ترمذی، ابوبکر وراق ترمذی، ابوالقاسم حکیم، یحیی بن معاذ رازی، زر بن حبیش و دیگر دانشمندان را از نظر دور نداشته است و بدین وسیله، راهی برای بررسی و شناخت بزرگانی که سالک راه قرآن بوده و درباره مطالب قرآنی، اظهار نظرهایی کرده‌اند، گشوده است<ref>همان، صفحه بیست و سه</ref>.
از دیگر امتیازات این تفسیر که بر ارزش آن می‌افزاید، نقل گفته‌ها و اعتقادات دانشمندان خراسان و ماوراءالنهر و دیگر مفسران و راویان ایرانی و غیرایرانی است که احیانا در دیگر تفسیرها بدین‌گونه که در تفسیر حاضر آمده است، سابقه ندارد. اگرچه مصنف در تفسیر خود، غالبا متکی به گفته‌های پیشینیان مانند [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، [[قرشی مخزومی، مجاهد بن جبر|مجاهد]]، قتاده، [[عبدالله مسعود]]، عبدالله بن مبارک، [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]، [[بصری، حسن|حسن بصری]]، شعبی، ربیع، ضحاک، عکرمه، کلبی، [[سعید بن جبیر]]، سدی، عمران بن حصین و دیگران بوده است، در موارد بسیاری به گفته شیخ [[ماتریدی، محمد بن محمد|ابومنصور ماتریدی سمرقندی]] و مفسر دیگری به نام قفال استناد کرده است و گذشته از این دو عالم، دانشمندان دیگر مانند [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|محمد بن علی ترمذی]]، [[ابوبکر وراق ترمذی]]، ابوالقاسم حکیم، [[رازی، یحیی بن معاذ|یحیی بن معاذ رازی]]، [[زر بن حبیش]] و دیگر دانشمندان را از نظر دور نداشته است و بدین وسیله، راهی برای بررسی و شناخت بزرگانی که سالک راه قرآن بوده و درباره مطالب قرآنی، اظهار نظرهایی کرده‌اند، گشوده است<ref>همان، صفحه بیست و سه</ref>.


==روش مفسر در ارائه تفسیر==
==روش مفسر در ارائه تفسیر==