النادرات العینیة لعبد الکریم الجیلي، مع شرح النابلسي: تفاوت میان نسخه‌ها

قصیده مزبور، یکی از مهمترین و طولانی‌ترین قصائد صوفیانه، است که شامل بر 534 بیت است. و تنها قصیده تائیه ابن فارض که مشتمل بر 667 بیت است از النادرات، طولانی تر است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 19) </ref>

قصیده در بحر طویل و بر وزن فعولن مفاعلین فعولن مفاعیلن، سروده شده اما تاریخ دقیق این تالیف معلوم نیست. آن چه مسلم است مؤلف این اثر را  قبل از سال 805ق به پایان رسانده است. چرا که تالیف آن قبل از کتاب الانسان الکامل، که در سال 805ق نوشته شده، اتفاق افتاده است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 20) </ref>

قصیده نام‌های مختلفی دارد. مانند: العینیه، النادرات، البوادر الغیبیه و النوادر العینیه (نام ثبت شده در معجم مؤلفین)، النوادر العینیه فی البوادر الغیبیه، النادرات العینیه فی البادرات الغیبیه. <ref> (ر.ک: مقدمه،21) </ref> و  از آثار مهم صوفیه است. چون از مهمترین نصوص در باره تفکر صوفیه در عصر زندگی جیلی، است.  و خود جیلی آن را  قصیده با‌عظمتی می‌داند که روزگار نتوانسته نمونه آن را بیاورد که بتواند مشتمل بر چنین حقایقی باشد. نابلسی، از شارحان این قصیده، آن را گوهری ناشناخته دانسته (گزیده‌ای از شرح وی در انتهای کتاب آمده است) و صاحب منظومه قلائد الدر النفیس آن را قصیده‌ای می‌داند که نمونه آن در هیچ عصری نیامده و عبارات و اشارات از بیان وصف آن عاجزند. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 22) </ref>

«النادرات» از جهتی نیز قطعه ادبی نادری است و به‌کارگیری تشبیه و استعاره با اسلوب روان و الفاظ ساده، بلاغت خاصی به آن داده است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 23) </ref>

برخی از ابیات این قصیده در حلقات ذکر صوفیه در برخی از نواحی مصر خوانده می‌شود. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 23) </ref>