النادرات العینیة لعبد الکریم الجیلي، مع شرح النابلسي: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''النادرات العینیه '''، سروده عرفانی [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|عبدالکریم الجیلی]](متوفای 767-826ق) از بزرگان صوفیه و فلاسفه اسلامی است که در آن حقایق عرفانی را به زبان تاویل و رمز سروده و [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|جیلی]] در خلال آن، اغراض ذوقی خودش را به تصویر کشیده است. و این قصیده همچون آینه‌‌ای، تفکر فلسفی و صوفیانه وی را، منعکس می‌کند. به‌همراه آن گزیده‌ای از «[[المعارف الغیبیه]]» نابلسی که در شرح قصیده نوشته، آمده است.
'''النادرات العینیه '''، سروده عرفانی [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|عبدالکریم الجیلی]](متوفای 767-826ق) از بزرگان صوفیه و فلاسفه اسلامی است که در آن حقایق عرفانی را به زبان تاویل و رمز سروده و [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|جیلی]] در خلال آن، اغراض ذوقی خودش را به تصویر کشیده است. و این قصیده همچون آینه‌‌ای، تفکر فلسفی و صوفیانه وی را، منعکس می‌کند. به‌همراه آن گزیده‌ای از «[[المعارف الغیبیه]]» نابلسی که در شرح قصیده نوشته، آمده است.
    
    
قصیده مزبور، یکی از مهمترین و طولانی‌ترین قصائد صوفیانه، است که شامل بر 534 بیت است . و تنها قصیده تائیه ابن فارض که مشتمل بر 667 بیت است از النادرات، طولانی تر است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 19) </ref>
قصیده مزبور، یکی از مهمترین و طولانی‌ترین قصائد صوفیانه، است که شامل بر 534 بیت است. و تنها قصیده تائیه ابن فارض که مشتمل بر 667 بیت است از النادرات، طولانی تر است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 19) </ref>


قصیده در بحر طویل و بر وزن فعولن مفاعلین فعولن مفاعیلن، سروده شده اما تاریخ دقیق این تالیف معلوم نیست. آن چه مسلم است مؤلف این اثر را  قبل از سال 805ق به پایان رسانده است. چرا که تالیف آن قبل از کتاب الانسان الکامل، که در سال 805ق نوشته شده، اتفاق افتاده است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 20) </ref>
قصیده در بحر طویل و بر وزن فعولن مفاعلین فعولن مفاعیلن، سروده شده اما تاریخ دقیق این تالیف معلوم نیست. آن چه مسلم است مؤلف این اثر را  قبل از سال 805ق به پایان رسانده است. چرا که تالیف آن قبل از کتاب الانسان الکامل، که در سال 805ق نوشته شده، اتفاق افتاده است. <ref> (ر.ک: مقدمه،ص 20) </ref>