۱۱۸٬۶۸۳
ویرایش
جز (A-esmaili صفحهٔ حدیث نماها را به حدیثنماها منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''حدیثنماها'''، نوشته محمدحسن ربانی بیرجندی (متولد 1343ش)، مشتمل بر بررسی جایگاه احادیث نبوی در فقه شیعه و نقد و بررسی برخی عبارات و حدیثنماهای مشهور است. | '''حدیثنماها'''، نوشته [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی بیرجندی]] (متولد 1343ش)، مشتمل بر بررسی جایگاه احادیث نبوی در فقه شیعه و نقد و بررسی برخی عبارات و حدیثنماهای مشهور است. | ||
نویسنده در مقدمه کتاب، تعریف حدیث، معصوم در شیعه، ملاک در اعتبار حدیث، ملاک در اعتبار راویان و چند نکته مقدماتی دیگر را بهاختصار توضیح داده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص31-27</ref>. | نویسنده در مقدمه کتاب، تعریف حدیث، معصوم در شیعه، ملاک در اعتبار حدیث، ملاک در اعتبار راویان و چند نکته مقدماتی دیگر را بهاختصار توضیح داده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص31-27</ref>. | ||
وی مباحث اصلی کتاب را با این عبارت آغاز کرده که برخی از فقیهان شیعه به روایات اهل سنت تمسک میکنند و در کنار روایات خاصه بدان استناد مینمایند. شیخ طوسی ( | وی مباحث اصلی کتاب را با این عبارت آغاز کرده که برخی از فقیهان شیعه به روایات اهل سنت تمسک میکنند و در کنار روایات خاصه بدان استناد مینمایند. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] (متوفای460ق)، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلی]] (متوفای675ق)، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] (متوفای726ق)، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] (متوفای771ق) و [[شهید ثانی، زینالدین بن علی|شهید ثانی]] (متوفای965ق) از جمله فقهایی هستند که به روایات عامه بیشتر تمسک کردهاند. [[بروجردی، سید حسین|آیتالله بروجردی]] (متوفای1380ق) فقه این پنج فقیه شیعه را دارای امتیاز خاصی دانسته؛ چراکه علاوه بر احاطه کامل بر فقه شیعه، بر فقه اهل سنت نیز احاطه داشتهاند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33</ref>. | ||
در فصل دوم کتاب تأکید شده که آفت شدیدی که در طیف احادیث منقول در کتابهای اهل سنت وجود دارد، آفت منع تدوین حدیث است. این موضوع سبب شد که کلمات منقول به لفظ رسول خدا(ص) از بین برود و قریب به صد سال این احادیث نوشته نشود. بنابراین احادیثی که دو نسل آنها را ننویسند و فقط منقول از طریق سماع باشد، قطعاً زمینه کم و زیاد شدن، تخریب و تضعیف در آن وجود دارد<ref>ر.ک: همان، ص39-38</ref>. | در فصل دوم کتاب تأکید شده که آفت شدیدی که در طیف احادیث منقول در کتابهای اهل سنت وجود دارد، آفت منع تدوین حدیث است. این موضوع سبب شد که کلمات منقول به لفظ رسول خدا(ص) از بین برود و قریب به صد سال این احادیث نوشته نشود. بنابراین احادیثی که دو نسل آنها را ننویسند و فقط منقول از طریق سماع باشد، قطعاً زمینه کم و زیاد شدن، تخریب و تضعیف در آن وجود دارد<ref>ر.ک: همان، ص39-38</ref>. |