نهاية الوصول إلى علم الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث]] (سایر)

| کد کنگره =    

| ناشر = مؤسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث

'''نهاية الوصول إلى علم الأصول'''، نوشته جمال‌الدین، ابومنصور، حسن بن یوسف بن على بن مطهر حلى (647-726 ق)، ملقب به علامه حلى، فقیه، اصولی و متکلم شیعی امامی، کتابی است جامع مطالب اصولیان گذشته، حاوی دریافت‌های علمی متأخران و اضافات نفیسی که متقدمان ذکر نکرده‌اند، به زبان عربی و در سه جلد که با تحقیق مؤسسه آل‌البیت، عرضه شده است.

این اثر، به درخواست فرزند علامه - فخرالمحققین، محمد بن حسن بن مطهر حلى (6۸۲ -771ق) - از پدرش، تألیف شده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ج1، ص54-55</ref>.

# این کتاب، قدمی علمی و پیش‌برنده و مشارکتی مخصوص و آماده‌سازی‌ای است که علامه حلی برداشته تا علم اصول شیعی بتواند به مراحل تکاملی خود در زمان شیخ انصاری (۱۲۱۴-۱۲۸۱ق) برسد<ref>ر.ک: همان، ص31</ref>.

# علامه، آراء و اقوال علما را با روحیه علمی بالا و خالی از تعصب و عدم تحمل، بررسی می‌کند.

مؤلف پس از حرکت به سمت «ماهية علم أصول الفقه» منتقل می‌شود به مبحث «اللغات» و گرد «كيفية الاستدلال بخطاب الله تعالی» به پرواز درمی‌آید، پس در «الأمر و النهي» فرود می‌آید و سپس متوجه هدف «العموم و الخصوص» و بعد از آن، «باقي الصفات الدلالة » و «الأفعال» می‌شود و به‌ دنبال آن «النسخ» و «الإجماع»، قبل از «الخبر» و «القياس» می‌آید و پس از اینها، «الاستدلال» را طلب می‌کند و مسک ختام کتاب را «الاجتهاد و التقليد و التعادل و التراجيح» قرار می‌دهد؛ اینها، سیزده مقصد اصلی است که در خلال آنها، فصل‌ها، بحث‌ها، مطالب، مسائل، فروع، پی‌نوشت‌ها و تنبیهات آمده است<ref>ر.ک: همان، ص32</ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]