۱۱۹٬۰۵۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مالدین' به 'مالدین') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ىالدین' به 'ىالدین') |
||
خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
در شرح فلسفه تربیتى ابن خلدون به نکات زیر اشارت مىکند: دیدگاههاى تربیتى او فصل نوینى در اندیشه تربیتى اسلام گشود. او تربیت را فن و صنعت مىداند و بدان رویکرد عملگرا دارد و بر آن است که تربیت از راه تمرین دست مىدهد و امرى موهبتى نیست، تقسیم علوم از نگاه ابن خلدون، روشهاى آموزش از نگاه او، نقد او بر روشهاى آموزشى رایج جامعهاش و شرح رابطه سیاست با تربیت، پایان این فصل است. | در شرح فلسفه تربیتى ابن خلدون به نکات زیر اشارت مىکند: دیدگاههاى تربیتى او فصل نوینى در اندیشه تربیتى اسلام گشود. او تربیت را فن و صنعت مىداند و بدان رویکرد عملگرا دارد و بر آن است که تربیت از راه تمرین دست مىدهد و امرى موهبتى نیست، تقسیم علوم از نگاه ابن خلدون، روشهاى آموزش از نگاه او، نقد او بر روشهاى آموزشى رایج جامعهاش و شرح رابطه سیاست با تربیت، پایان این فصل است. | ||
فصل ششم. | فصل ششم. محىالدین ابن العربى و تربیت صوفیانه: محىالدین از بزرگترین رهبران تفکر صوفیانه است. وى شناخت را حاصل فیض الهى مىداند که از راه دل به دست مىآید و عقل در حصول آن دخیل نیست. شناخت، چیزى جز تلقى عبد از رب و القاى رب به عبد نباشد. پس از این با اشاره به معرفت لدنى، حلول، اتحاد و وحدت وجود، یادآور مىشود که تربیت صوفیانه، نه علم است که آموخته شود و نه فن است که به تجربه حاصل آید بلکه سفر به سوى خداوند است که با توبه آغاز مىشود و به طى مقامات مىانجامد. صوفیان نظام آموزشى مدرسهاى ندارند. آنها متکى به مرشد و شیخاند و به خانقاه و رباط مىروند و ملازم ذکر و ورد و تصفیۀ درونند<ref>رفیعی، بهروز، ص135-144</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == |