۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR64589J1.jpg | عنوان = گفتارهایی در اخلاق اسلامی (توکل، رضا، صبر، طول امل) | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = مطهری، مرتضی (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = صدرا | مکان نشر...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مىک' به 'مىک') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
# '''إِنَّ اللَّهَ يحِبُّ الْمُتَوَكلِينَ''' (آلعمران: 159)؛ خدا بندگانى را که به او توکل کنند دوست مىدارد؛ یعنى عنایت پروردگار پشت سر اینهاست. یک آیه دیگر هست که کلمه توکل در آن نیست، ولى مفهوم آن همین است؛ قرآن مىگوید: '''إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ينْصُرْكمْ''' (محمد: 7)؛ اگر خدا را یارى کنید خدا شما را یارى | # '''إِنَّ اللَّهَ يحِبُّ الْمُتَوَكلِينَ''' (آلعمران: 159)؛ خدا بندگانى را که به او توکل کنند دوست مىدارد؛ یعنى عنایت پروردگار پشت سر اینهاست. یک آیه دیگر هست که کلمه توکل در آن نیست، ولى مفهوم آن همین است؛ قرآن مىگوید: '''إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ينْصُرْكمْ''' (محمد: 7)؛ اگر خدا را یارى کنید خدا شما را یارى مىکند. نمىگوید خدا بهطور مطلق شما را یارى مىکند، بلکه «اگر خدا را یارى کنید»، خدا شما را یارى مىکند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص28-29</ref>. | ||
# در مسئله رضا اولا از دو جنبه باید بحث کرد: یکى رضاى فکرى و دیگرى رضاى قلبى. این اصطلاح را من خودم دارم بیان | # در مسئله رضا اولا از دو جنبه باید بحث کرد: یکى رضاى فکرى و دیگرى رضاى قلبى. این اصطلاح را من خودم دارم بیان مىکنم. رضاى فکرى معنایش این است که فکر انسان درباره ساختمان عالَم، فکر خوشبین باشد. عالم را خدا خلق کرده است؛ فکر انسان این باشد که عالم به شکل خوبى آفریده شده... یک نوع رضاى دیگر رضاى قلبى است و شاید بیشترِ آنچه که در باب رضا وارد شده مربوط به این است. رضاى قلبى تابع منطق و فکر نیست، تابع احساسات است<ref>ر.ک: همان، ص99-102</ref>. | ||
# همین شهدا هستند که بازگو کردنِ کار و فکر و گذشت اینها روحیه دیگران را براى همیشه شاداب و زنده نگه مىدارد. اگر یک ملتى شهید نداشته باشد، یکى از بزرگترین سرمایههاى تربیتى خودش را ندارد<ref>ر.ک: همان، ص128</ref>. | # همین شهدا هستند که بازگو کردنِ کار و فکر و گذشت اینها روحیه دیگران را براى همیشه شاداب و زنده نگه مىدارد. اگر یک ملتى شهید نداشته باشد، یکى از بزرگترین سرمایههاى تربیتى خودش را ندارد<ref>ر.ک: همان، ص128</ref>. | ||