۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
ابن نصوح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'غـ' به 'غ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
[[تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی|تقی‌الدین کاشی]] درگذشت ابن نصوح را در 793ق در تبریز گزارش کرده است (ص 254، سطر 21). مسلم است که ا بن نصوح تا 788ق/1386م زنده بوده، زیرا در تحریری از مثنوی ده‌نامه خود، این تاریخ را ذکر کرده است. در همین سال امیر تیمور تبریز را فتح کرد و این در حالی بود که سلطان احمد جلایر که یارای مقاومت نداشت، قبلاً به بغداد گریخته بود. ظاهراً بعد از فرار احمد بود که ا بن نصوح در چند سال آخر عمر گوشه عزلت گزید و به زهد و سلوک روی آورد. چناکه خود در ده‌نامه گوید: | [[تقی‌الدین کاشی، محمد بن علی|تقی‌الدین کاشی]] درگذشت ابن نصوح را در 793ق در تبریز گزارش کرده است (ص 254، سطر 21). مسلم است که ا بن نصوح تا 788ق/1386م زنده بوده، زیرا در تحریری از مثنوی ده‌نامه خود، این تاریخ را ذکر کرده است. در همین سال امیر تیمور تبریز را فتح کرد و این در حالی بود که سلطان احمد جلایر که یارای مقاومت نداشت، قبلاً به بغداد گریخته بود. ظاهراً بعد از فرار احمد بود که ا بن نصوح در چند سال آخر عمر گوشه عزلت گزید و به زهد و سلوک روی آورد. چناکه خود در ده‌نامه گوید: | ||
چو شهر خویش را پرفتنه دیدم | |||
{{شعر}} | |||
چو عنقا پای بیرون بردم از دام | {{ب|''چو شهر خویش را پرفتنه دیدم''|2='' بـه کنج انـزوا عزلت گزیـدم''}} | ||
{{ب|''چو عنقا پای بیرون بردم از دام''|2=''به قاف عشقبازی کردم آرام''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
اما تقی‌الدین کاشی کناره‌گیری ابن نصوح از ملازمت دربار و عزلت گزیدن او را پس از مرگ سلطان احمد جلایر دانسته است که باتوجه به اینکه سلطان احمد (د 813ق) 20 سال پس از مرگ ابن نصوح زنده بوده است، این سخن درست به نظر نمی‌رسد. برخی از معاصران نیز در این‌باره دچار اشتباه شده‌اند. | اما تقی‌الدین کاشی کناره‌گیری ابن نصوح از ملازمت دربار و عزلت گزیدن او را پس از مرگ سلطان احمد جلایر دانسته است که باتوجه به اینکه سلطان احمد (د 813ق) 20 سال پس از مرگ ابن نصوح زنده بوده است، این سخن درست به نظر نمی‌رسد. برخی از معاصران نیز در این‌باره دچار اشتباه شده‌اند. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۴: | ||
دیوان ابن نصوح را تقی‌الدین کاشی در دست داشته و به نوشته او دیوان شعر وی، شامل قصیده و غزل و انواع دیگر شعر، قریب 000‘4 بیت بوده و در عراق و فارس یافت می‌شده است. تقی‌الدین به ذکر چند قصیده و اندکی از غزلیات وی ــ مجموعاً حدود 000‘1 بیت ــ بسنده کرده است (ص 254-270). | دیوان ابن نصوح را تقی‌الدین کاشی در دست داشته و به نوشته او دیوان شعر وی، شامل قصیده و غزل و انواع دیگر شعر، قریب 000‘4 بیت بوده و در عراق و فارس یافت می‌شده است. تقی‌الدین به ذکر چند قصیده و اندکی از غزلیات وی ــ مجموعاً حدود 000‘1 بیت ــ بسنده کرده است (ص 254-270). | ||
#محبت‌نامه | #محبت‌نامه | ||
ابن نصوح غیر از دیوان، مثنوی مشهوری به نام محبت‌نامه یا ده‌نامه، از نوع ده‌نامه‌های سدۀ 8ق دارد که به بحر هزج مسدس مقصور یا محذوف سروده شده است. موضوع محبت‌نامه وصف حالات عاشق و معشوق و عشق است که در نامه‌های متعددی (ده‌نامه) به وسیله واسطه‌هایی مانند باد، نسیم صبحگه، شانه، آینه و جز آنها بین عاشق و معشوق رد و بدل می‌گردد. در میان مثنوی گه‌گاه غزلیات شورانگیزی نیز به مناسبت آمده است. زبان محبت‌نامه روان و خوب و روی هم رفته از نظر ادبی مجموعه باارزشی است. از محبت‌نامه نسخه‌های متعددی وجود دارد. همان‌گونه که گفته شد، ابن نصوح به نوشته تذکره‌نویسان، این منظومه را در روزگار سلطان ابوسعید و به نام وزیرش غیاث‌الدین محمد، فرزند خواجه رشیدالدین تألیف کرده بود، اما در نسخه‌هایی از این منظومه که در فهرست‌ها شناسانده شده و به ویژه در نسخه نسبتاً کامل محبت‌نامه که به شمارۀ 14/4925 در کتابخانه ملی ملک موجود است، نام این وزیر دیده نمی‌شود، بلکه در ابتدای نسخه مذکور از جمال‌الدین علی بوالعز ستایش شده که باید همان جمال‌الدین علی یلغزی (یا بلغری) از وزرای سلاطین جلایری باشد. نسخه دیگری از محبت‌نامه با نام ده‌نامه با آغاز و انجامی غیر از آنچه در نسخ یاد شده آمده، وجود دارد که در آن نام ابن نصوح و محبت‌نامه و تاریخ پایان تألیف آن به روشنی ذکر شده است. | ابن نصوح غیر از دیوان، مثنوی مشهوری به نام محبت‌نامه یا ده‌نامه، از نوع ده‌نامه‌های سدۀ 8ق دارد که به بحر هزج مسدس مقصور یا محذوف سروده شده است. موضوع محبت‌نامه وصف حالات عاشق و معشوق و عشق است که در نامه‌های متعددی (ده‌نامه) به وسیله واسطه‌هایی مانند باد، نسیم صبحگه، شانه، آینه و جز آنها بین عاشق و معشوق رد و بدل می‌گردد. در میان مثنوی گه‌گاه غزلیات شورانگیزی نیز به مناسبت آمده است. زبان محبت‌نامه روان و خوب و روی هم رفته از نظر ادبی مجموعه باارزشی است. از محبت‌نامه نسخه‌های متعددی وجود دارد. همان‌گونه که گفته شد، ابن نصوح به نوشته تذکره‌نویسان، این منظومه را در روزگار سلطان ابوسعید و به نام وزیرش غیاث‌الدین محمد، فرزند خواجه رشیدالدین تألیف کرده بود، اما در نسخه‌هایی از این منظومه که در فهرست‌ها شناسانده شده و به ویژه در نسخه نسبتاً کامل محبت‌نامه که به شمارۀ 14/4925 در کتابخانه ملی ملک موجود است، نام این وزیر دیده نمی‌شود، بلکه در ابتدای نسخه مذکور از جمال‌الدین علی بوالعز ستایش شده که باید همان جمال‌الدین علی یلغزی (یا بلغری) از وزرای سلاطین جلایری باشد. نسخه دیگری از محبت‌نامه با نام ده‌نامه با آغاز و انجامی غیر از آنچه در نسخ یاد شده آمده، وجود دارد که در آن نام ابن نصوح و محبت‌نامه و تاریخ پایان تألیف آن به روشنی ذکر شده است. | ||
ز هجرت حا و فـا و ذال رفتـه | {{شعر}} | ||
{{ب|''ز هجرت حا و فـا و ذال رفتـه''|2=''مه شـوّال را آغاز هفتــه''}} | |||
شب عشاق را شمع صبوح است | {{ب|''شب عشاق را شمع صبوح است''|2=''محبت‌نامه ابن نصوح است''}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
این نسخه که چند ورقی بیش نیست، با ابیاتی در ذم عشق مجازی و ستایش عشق حقیقی و عرفانی آغاز شده است. سپس شاعر به اوضاع دردناک و مصیبتهای مردم تبریز، در پی حمله تیمور از 788ق که خود شاهد عینی آن بوده است، اشاره می‌کند. از برخی از ابیات این منظومه چنین برمی‌آید که شاعر آن را به صورت مؤخره‌ای سروده و بر تحریری از محبت‌نامه اصلی ضمیمه کرده و به دست وزیر برای شاه که در 788ق از پیش سپاه تیمور گریخته بود، فرستاده است. | این نسخه که چند ورقی بیش نیست، با ابیاتی در ذم عشق مجازی و ستایش عشق حقیقی و عرفانی آغاز شده است. سپس شاعر به اوضاع دردناک و مصیبتهای مردم تبریز، در پی حمله تیمور از 788ق که خود شاهد عینی آن بوده است، اشاره می‌کند. از برخی از ابیات این منظومه چنین برمی‌آید که شاعر آن را به صورت مؤخره‌ای سروده و بر تحریری از محبت‌نامه اصلی ضمیمه کرده و به دست وزیر برای شاه که در 788ق از پیش سپاه تیمور گریخته بود، فرستاده است. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۴: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
[[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | [[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | ||