ابن نصوح: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن ‌نصوح غیر از دیوان، مثنوی مشهوری به نام محبت‌نامه یا ده‌نامه، از نوع ده‌نامه‌های سدۀ 8ق دارد که به بحر هزج مسدس مقصور یا محذوف سروده شده است. موضوع محبت‌نامه وصف حالات عاشق و معشوق و عشق است که در نامه‌های متعددی (ده‌نامه) به وسیله واسطه‌هایی مانند باد، نسیم صبحگه، شانه، آینه و جز آنها بین عاشق و معشوق رد و بدل می‌گردد. در میان مثنوی گه‌گاه غزلیات شورانگیزی نیز به مناسبت آمده است. زبان محبت‌نامه روان و خوب و روی هم رفته از نظر ادبی مجموعه باارزشی است. از محبت‌نامه نسخه‌های متعددی وجود دارد. همان‌گونه که گفته شد، ابن ‌نصوح به نوشته تذکره‌نویسان، این منظومه را در روزگار سلطان ابوسعید و به نام وزیرش غیاث‌الدین محمد، فرزند خواجه رشیدالدین تألیف کرده بود، اما در نسخه‌هایی از این منظومه که در فهرست‌ها شناسانده شده و به ویژه در نسخه نسبتاً کامل محبت‌نامه که به شمارۀ 14/4925 در کتابخانه ملی ملک موجود است، نام این وزیر دیده نمی‌شود، بلکه در ابتدای نسخه مذکور از جمال‌الدین علی بوالعز ستایش شده که باید همان جمال‌الدین علی یلغزی (یا بلغری) از وزرای سلاطین جلایری باشد. نسخه دیگری از محبت‌نامه با نام ده‌نامه با آغاز و انجامی غیر از آنچه در نسخ یاد شده آمده، وجود دارد که در آن نام ابن ‌نصوح و محبت‌نامه و تاریخ پایان تألیف آن به روشنی ذکر شده است.  

شب عشاق را شمع صبوح است  محبت‌نامه ابن ‌نصوح است