۱۰۶٬۲۸۴
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
وی تحصیل را در مدرسه علمیه تنکابن آغاز نمود، سپس به رشت رفت. | وی تحصیل را در مدرسه علمیه تنکابن آغاز نمود، سپس به رشت رفت. | ||
آنگاه برای تحصیل چندی به شهر قزوین رفته و به تحصیل علوم اسلامی مشغول شد. او کتاب «قوانین» میرزا ابوالقاسم قمی را در حوزهی درس آقا سید علی قزوینی که خود، صاحب کتاب حاشیه بر قوانین بود، تلمذ نمود. سپس برای تکمیل علوم متداول در روزگار تولیت میرزا ابوالفضل تهرانی به تهران آمد. در تهران از محضر درس بزرگانی چون «[[قمشهای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشهای]]»، «[[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی مدرس زنوزی]]» و « [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]] » بهرههای فراوان برد. | آنگاه برای تحصیل چندی به شهر قزوین رفته و به تحصیل علوم اسلامی مشغول شد. او کتاب «قوانین» میرزا ابوالقاسم قمی را در حوزهی درس آقا سید علی قزوینی که خود، صاحب کتاب حاشیه بر قوانین بود، تلمذ نمود. سپس برای تکمیل علوم متداول در روزگار تولیت میرزا ابوالفضل تهرانی به تهران آمد. در تهران از محضر درس بزرگانی چون «[[قمشهای، محمدرضا|آقا محمدرضا قمشهای]]»، «[[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی مدرس زنوزی]]» و «[[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]] » بهرههای فراوان برد. | ||
او بعد از آن، برای کاربردی کردن آموخته ها و دانستهها به موطن خود بازگشت تا تهذیب و تزکیه نفس را پی گیرد، اما دانشورانی که به مقامات فکری و معنوی او واقف بودند، از اینکه چنین متفکر و حکیم عارفی تهران را ترک کرده است، بهشدت تأسف میخوردند و میگفتند: باید زمینه مراجعت وی را به حوزه این شهر فراهم کنند. در آن زمان [[طهرانی، ابوالفضل بن ابوالقاسم|حاج میرزا ابوالفضل تهرانی]] که از شاگردان [[میرزای شیرازی]] و [[میرزا حبیبالله رشتی]] بود، ضمن تشکیل مجالس درس و بحث در تهران، تولیت مدرسهی سپهسالار جدید را نیز عهده دار بود. وی میکوشید کیفیت آموزشهای مدرسه مزبور را ارتقا دهد؛ لذا از میرزا هاشم اشکوری خواست کرسی تدریس حکمت و عرفان را در این مکان بپذیرد<ref>ر.ک: [http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85_%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت]</ref>. | او بعد از آن، برای کاربردی کردن آموخته ها و دانستهها به موطن خود بازگشت تا تهذیب و تزکیه نفس را پی گیرد، اما دانشورانی که به مقامات فکری و معنوی او واقف بودند، از اینکه چنین متفکر و حکیم عارفی تهران را ترک کرده است، بهشدت تأسف میخوردند و میگفتند: باید زمینه مراجعت وی را به حوزه این شهر فراهم کنند. در آن زمان [[طهرانی، ابوالفضل بن ابوالقاسم|حاج میرزا ابوالفضل تهرانی]] که از شاگردان [[میرزای شیرازی]] و [[میرزا حبیبالله رشتی]] بود، ضمن تشکیل مجالس درس و بحث در تهران، تولیت مدرسهی سپهسالار جدید را نیز عهده دار بود. وی میکوشید کیفیت آموزشهای مدرسه مزبور را ارتقا دهد؛ لذا از میرزا هاشم اشکوری خواست کرسی تدریس حکمت و عرفان را در این مکان بپذیرد<ref>ر.ک: [http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7_%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85_%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت]</ref>. |