۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الانتصار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى'
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
كتاب الانتصار از مشهورترين كتب فقهى سيد مرتضى (قده) است كه همچون كتاب‌هاى «مسائل الناصريات» و «جمل العلم و العمل» در طول تاريخ مورد توجه فقهاى عظام واقع شده است. | كتاب الانتصار از مشهورترين كتب فقهى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (قده) است كه همچون كتاب‌هاى «مسائل الناصريات» و «جمل العلم و العمل» در طول تاريخ مورد توجه فقهاى عظام واقع شده است. | ||
اين كتاب كه در بردارندۀ منفردات و نظريات خاص مذهب شيعه است در جواب به تشنيع و بدگويى نسبت به مذهب شيعه نوشته شده است. | اين كتاب كه در بردارندۀ منفردات و نظريات خاص مذهب شيعه است در جواب به تشنيع و بدگويى نسبت به مذهب شيعه نوشته شده است. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
اگر چه در اين كتاب مؤلف از استدلال‌هاى فقهى متعارف خوددارى نموده و يا كمتر استفاده كرده است ولى به علت اين كه در دفاع از شيعه نوشته شده و به طرح نظريات و اقوال مذاهب مختلف اهل تسنن نظير شافعى، مالكى، حنفى و حنبلى پرداخته است به صورت كتابى كه فقه مقارن را تبيين مى‌نمايد در آمده است. | اگر چه در اين كتاب مؤلف از استدلال‌هاى فقهى متعارف خوددارى نموده و يا كمتر استفاده كرده است ولى به علت اين كه در دفاع از شيعه نوشته شده و به طرح نظريات و اقوال مذاهب مختلف اهل تسنن نظير شافعى، مالكى، حنفى و حنبلى پرداخته است به صورت كتابى كه فقه مقارن را تبيين مى‌نمايد در آمده است. | ||
كتاب الانتصار از جهت تاريخى بر تمامى كتاب‌هاى فقه مقارن در تاريخ فقه شيعه مقدم بوده و متأخرين از سيد | كتاب الانتصار از جهت تاريخى بر تمامى كتاب‌هاى فقه مقارن در تاريخ فقه شيعه مقدم بوده و متأخرين از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، همچون شيخ الطائفه، محمد بن حسن طوسى و علامۀ حلى به آن عنايت خاصى داشته‌اند و كتاب مسائل الخلاف [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نيز به همين سبك تأليف شده است. | ||
كتاب در بردارندۀ بيش از 336 مسألۀ فقهى است كه مؤلف از ذكر تفصيلى روايات و اقوال فقهاء خوددارى نموده است و بيشتر به اجماع و آيات قرآن كريم استناد نموده است. | كتاب در بردارندۀ بيش از 336 مسألۀ فقهى است كه مؤلف از ذكر تفصيلى روايات و اقوال فقهاء خوددارى نموده است و بيشتر به اجماع و آيات قرآن كريم استناد نموده است. | ||