بن‌مايه‌های قرآنی ادب عربی «قرآن و مدرسه‌های نحو» «تاريخ ادبيات عرب»: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بن‌مایه‌های قرآنی ادب عرب''' تألیف محمدحسن ربانی (متولد 1343ش)، بنقش قرآن کریم در شکوفایی و پیشرفت علوم ادبی و بلاغی عرب را مورد مطالعه قرار داده است.  

کتاب مشتمل بر پیشگفتار، مقدمه، سه بخش و خاتمه است. هر بخش مشتمل بر فصولی است. این نوشتار در چهار بخش تدوین شده است:

بخش اول، به تکوین لغت عرب و نقش قرآن در شکوفایی آن می‌پردازد و به سبک‌های تألیف معاجم لغوی و شرح پاره‌ای از اصطلاحات درون لغوی و مشاهیر دانشمندان لغت اشاره دارد. همچنین در این بخش، به پاره‌ای از کتاب‌های لغت نیز اشاره شده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref>‏

بخش دوم، درباره دانش صرف و اشتقاق است و شماری از کتاب‌های این علم را نیز باز می‌شناساند. همچنین علم نحو، پیشینه و نقش قرآن در پیدایش آن مطرح شده است. در این بخش، برخی از کتاب‌های معروف علم نحو، مکتب‌های نحوی و برخی از نحویان برجسته معرفی شده است. «الکتاب» تألیف سیبویه، اولین کتاب نحوی است که سید محمدمهدی بحر العلوم(متوفی 1212ق) درباره او گفته است: متقدمان و متأخران و تمام مردم در نحو، عیال سیبویه حساب می‌شوند.<ref>ر.ک: همان؛ متن کتاب، ص202</ref>‏

بخش سوم نوشتار درباره علوم بلاغی است که قرآن ریشه اصلی آن شمرده می‌شود. در این بخش، به چند باب از باب‌های فن بلاغت و فصاحت اشاره‌ای اجمالی شده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14</ref>‏ قرآن در عصری نازل شد که فضای جزیرة العرب با فصاحت و بلاغت بود. اگرچه گوشه و کنار حجاز تمدن‌های کم‌رنگی وجود داشت اما روحیه مردم حجاز به دنبال جنگ و نزاع می‌گشت. عده‌ای جزیرة العرب را صاحب تمدن برجسته دانسته‌اند، با این وجود، هر دو گروه معترف هستند که فصاح و بلاغت در سرزمین حجاز در اوج خود بوده و شعرگویی عرب از بلاغت و فصاحت آنها حکایت دارد. .<ref>ر.ک: متن کتاب، ص456</ref>‏  

 

==پانویس ==

پیشگفتار و متن کتاب.  

[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]