المباحث النحویة في شرح البهجة المرضیة: تفاوت میان نسخه‌ها

'''المباحث النحوية في شرح البهجة المرضية'''، اثر سید محمدجواد ذهنی تهرانی، شرحی است به زبان فارسی بر کتاب «البهجة المرضية في شرح الألفية» یا «النهجة المرضية» نوشته جلال‌الدین عبدالرحمن بن ابی‌بکر سیوطی شافعی (849-‌911ق) که خود شرحی است مزجی بر کتاب «الألفية في النحو» ابن مالک، ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طایى جیانى (600-‌672ق).

از بین شرح‌های بسیاری که بر الفیه نگاشته شده، «البهجة المرضية» یا «النهجة المرضية»، از شهرت فراوانی برخودار است که استفاده از اصطلاحات منطقی، استشهاد فراوان به شعر، استشهاد گسترده به قرائات قرآنی، استشهاد به روایات، اشاره به لهجه‌های مختلف زبان عربی، اشاراه به مباحث اصول نحو، پرداختن به دیدگاه دو مکتب نحوی بصره و کوفه، پرداختن به دیدگاه دیگر نحویان و نقل مطلب از کتاب‌های دیگر ابن مالک، از جمله ویژگی‌های آن می‌باشد<ref>ر.ک: آسه، جواد، ص69-‌72</ref>.

از جمله ویژگی‌های مهم کتاب، شرح و توضیح مطالب به زبان پارسی روان، با استفاده از عبارات سلیس، به‌همراه تجزیه و ترکیب اجمالی اشعار الفیه، به‌اضافه ترجمه و شرح و توضیح عبارات سیوطی و شرح شواهد و امثله آن می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.

روش شرح، بدین صورت است که ابتدا ابیات الفیه ابن مالک ذکر شده و سپس، به تجزیه و ترکیب کلمات و عبارات آن، پرداخته شده است و سپس، ترجمه فارسی بیت، ذکر شده است. در ادامه، شرح عربی کتاب سیوطی آورده شده و به دنبال آن، به شرح و ترجمه فارسی کتاب سیوطی، پرداخته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>.