شرح شطرنج العارفين: تفاوت میان نسخه‌ها

شرح شطرنج العارفين (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۰

۸۸۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 '''شرح شطرنج العارفين''' شرحی از محمد بن احمد حسنی تلمسانی از فقهای مالکی و اشعری مذهب  الجزایر؛ بر کتاب شطرنج العارفین منسوب به شیخ اکبر محی‌الدین بن عربی (560- 638ق)، است. که در موضوع عرفان نظری و با هدف راهنمایی به‌سوی خداوند و هدایت به راه راست با نیت درست  به آنچه خدا را خشنود می‌کند و مجاهده با نفس اماره و شناخت دسیسه‌های آن و فتنه‌ها و گرفتاریهای راه  نگاشته شده است  تا آدمی را به در آنچه خدا می‌خواهد هدایت نماید.
-در این کتاب نویسنده  با استفاده از نمادسازی و مضامین متنوع، مفاهیم بلند عرفانی را به زبان ساده برای خوانندگان قابل‌فهم کرده‌اند. در واقع همان گونه که باید با انتخاب مهره‌های درست و انتخاب حرکتی صحیح از مات شدن ایمن ماند، در اینجا هم باید سعی نمود راه ارتقا و پیشرفت را پیمود و عوامل آن را شناخت و به درجاتی بالاتر رفت و از سقوط و عوامل دوری گزید.
+در این کتاب نویسنده  با استفاده از نمادسازی و مضامین متنوع، مفاهیم بلند عرفانی را به زبان ساده برای خوانندگان قابل‌فهم کرده‌اند. راه ارتقا و پیشرفت را پیمود و عوامل آن را شناخت و به درجاتی بالاتر رفت و از سقوط و عوامل دوری گزید.
+در ردیف اول از یک تا ده را طبقه سفلی می‌گویند که از آن می‌گذرد و بدون تمییز و بلوغ و رشد است و در این سن شرعاً مکلف نیست.
+اما کسی که به مرتبه‌ای بالاتر صعود می‌کند، بازگشتش مذموم است و به‌خاطر آن سرزنش می‌شود، باید توبه خود را تجدید کند و پیمودن راه را از سر بگیرد و از رحمت خداوند ناامید نشود. <ref> ر.ک: مقدمه، ص 4</ref>
+نویسنده سپس به عواملی اشاره می‌کند که سبب می‌شود انسان به طبقه پایین‌تر سقوط نماید و همچنین عواملی که سبب رشد و صعود او به مراحل عالی‌تر می‌شود را نام می‌برد. <ref> ر.ک: همان، ص4-5</ref>
+همچنان که شطرنج عارفین  آغازی دارد که مشتمل بر عدم، سیر و سائر، منزل‌هاو مقامات و درجات، درکات و فاعل متصرف و مفعول متصرف فیه است.
+این شطرنج تمثیلی برای ما است از وضعیت این بنده فانی که حادث است، با خالق و مولایی که قدیم و  باقی است  و تمثیل کرده برای ما سیر این عبد را از آغازش و میانه راه و تا پایان راه، موجودی که ممکن‌الوجود است و در معرض آفات و خطرات قرار دارد و با میل و اختیار خود راه را انتخاب می‌کند. <ref> ر.ک: همان، ص5-6</ref>
-در ردیف اول از یک تا ده را طبقه سفلی می‌گویند که از آن می‌گذرد و بدون تمییز و بلوغ و رشد است و در این سن شرعاً مکلف نیست.
-اما کسی که به مرتبه‌ای بالاتر صعود می‌کند، بازگشتش مذموم است و به‌خاطر آن سرزنش می‌شود، باید توبه خود را تجدید کند و پیمودن راه را از سر بگیرد و از رحمت خداوند ناامید نشود. <ref>ر.ک: مقدمه، ص 4</ref>