پرش به محتوا

دستور الجمهور في مناقب سلطان العارفين ابويزيد طيفور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR34699J1.jpg | عنوان =دستور الجمهور في مناقب سلطان العا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
}}
}}


'''دستور الجمهور في مناقب سلطان العارفين ابويزيد طيفور'''  
'''دستور الجمهور في مناقب سلطان العارفين ابويزيد طيفور''' تألیف احمد بن حسین بن شیخ خرقانی(قرن هشتم) به کوشش محمدتقی دانش‌پژوه و ایرج افشار، متنی عرفانی در مقامات بایزید بسطامی(161-234ق)
 
این متن عرفانی در مقامات بایزید بسطامی(161-234ق) که میان 700 تا 730 (شاید بیشتر) به قلم «احمد بن الحسین بن الشیخ الخرقانی» (ص3)، به نام یکی از احفاد بایزید که نامش شرف‌الدین محمد و شیخ الاسلام اعظم عنوانش بود و در عهد خود صاحب «سجاده بایزیدی» و مورد احترام خاص اولجایتوخان (703-716) می‌بود تألیف شده(ص 383). بعد از تصنیف این کتاب بود که صفی‌الله 
فرزند شیخ الاسلام مذکور متولد شده است(ص 384). به هر حال چون ذکر سال 730 درآن آمده است پس تألیف در زمان سلطان ابوسعید بهادر (716-736ق) به پایان می‌رسد.
 
مؤلف سبب تألیف کتاب را پراکنده بودن «کلمات سلطان بایزید در جهان» ذکر کرده است (ص2). و کتاب را به «زبان پارسی» می‌پردازد تا «عوام زوار و خواص ابرار» بهره یاب شوند (ص4). کتاب به سه مقدمه و هفت باب و یک خاتمه بخش‌بندی شده است بدین اختصار:
سه مقدمه: 1)ولادت  2)زن و فرزند  3)عالم بودن
هفت باب: 1)مادر و پدر و اجداد و برادران 2)استادان و بزرگان و ارادت‌ورزان 3)کلمات و کرامات و حالات 4)کلمات مخصوص 5)معراج باطنی 6)سجاده‌نشینان او 7)سایر اولاد و احفاد
خاتمه : درباره روش ترکیب کتاب، مؤلف در اواخر متن تصریح کرده است بر این که : «این ضعیف نیز این کتاب را از آیات قرآن و احادیث سرور رسولان و کلمات سلطان بایزید قدوه موحدان جهان جمع کرد.» (ص 391)
 


==پانویس ==
<references/>
<references/>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش