ابوالفتوح رازی، حسین بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

جدّ ابو الفتوح،محمّد بن احمد نيشابورى صاحب كتاب«روضة الزهراء»و عموى پدرش، شيخ عبد الرحمن صاحب كتاب سفينة النجاة،از دانشمندان برجستۀ شيعى بوده‌اند.پسرش، شيخ تاج الدين محمّد و خواهر زادۀ وى، فخر الدين احمد،نيز از علماى عصر خود به شمار مى‌آمدند.ملاحظه مى‌شود،چهره‌هاى برجستۀ خاندان ابو الفتوح رازى از تاريخ صدر اسلام تا كنون،همانند ستارگان فروزان،در آسمان علم، تقوا و فضيلت پرتو افشانى مى‌كنند.

علاّمه سيّد محسن امين در مورد خاندان ابو الفتوح،مى‌نويسد: «وى(ابو الفتوح)و پسرش تاج الدين محمّد و پدرش على بن محمّد و جدّش و جدّ اعلاى وى، شيخ ابو بكر احمد و عموى بزرگش شيخ عبد الرحمن بن ابى بكر،همه از دانشمندان نامدار اماميه مى‌باشند.و خلاصه،اين سلسلۀ معروف در ميان علماى شيعه،جايگاه ويژه‌اى داشته‌اند و تأليفات پر بار و كتاب‌هاى متعددى را از خود به يادگار گذاشته‌اند.»

# شيخ عبد الجبار بن مقرى رازى،معروف به مفيد رازى؛وى در شهر رى مدرسه‌اى داشت و در سال 455 ق.از استادش شيخ طوسى اجازۀ روايت كتاب«التبيان»را گرفت.

#شيخ رشيد الدين محمّد بن شهر آشوب مازندرانى(489-588 ق.)؛ وى در علوم فقه، حديث،تفسير،ادب،شعر و رجال،اطلاعات وسيعى داشته و جامع كمالات،هنرها،و فضيلت‌هاست؛بدين جهت،حتى از سوى مخالفان و بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است.ابن شهر آشوب در سفرهاى علمى خويش، به شهر رى وارد شده و مدتى از ابو الفتوح رازى استفاده كرده است.وى در كتاب«معالم العلما»از استاد خود چنين ياد مى‌كند:<br/>«استاد من،شيخ ابو الفتوح بن على رازى، دانشمند گرانمايه‌اى است كه كتاب شرح شهاب و روح الجنان در تفسير قرآن را نوشته است.اين تفسير به زبان فارسى است امّا بى نظير و شگفت انگيز مى‌باشد.

# شيخ منتجب الدين على بن بابويه رازى؛ وى از دانشمندان بلند پايه و از نويسندگان پر مايۀ قرن ششم هجرى،و از نوادگان برادر شيخ صدوق مى‌باشد.منتجب الدين با تأليف مشهورترين اثر خود به نام«فهرست علماى شيعه»،حقّ بزرگى را بر گردن پيروان اين مذهب گذاشته و به اين وسيله،نام نيك گروهى از برجستگان علماى شيعه و زعماى اسلام را در صفحۀ روزگار زنده نگه داشت،تا آن جايى كه تمام شخصيت نگاران و تراجم نويسان ممتاز،بعد از قرن ششم هجرى،از كتاب«فهرست»وى كمال بهره را برده‌اند.<br/>منتجب الدين در«فهرست»خود،بارها از استادش تجليل به عمل آورده است.وى در بخشى از كتاب خود استادش را چنين مى‌ستايد:<br/>«استاد و پيشواى شيعيان،ابو الفتوح حسين بن على بن محمّد خزاعى رازى،دانشمندى مفسّر و واعظى پارسا بود.وى داراى آثار متعددى است كه از جمله آن‌ها،تفسير روض الجنان در تفسير قرآن و كتاب روح الاحباب در شرح شهاب است.من هر دو كتاب را بر اين استادم قرائت كرده‌ام.»

# شيخ عبد اللّه بن حمزه طوسى معروف به ابن حمزۀ فقيه؛ وى از شاگردان ممتاز ابو الفتوح به شمار مى‌رود.كتاب«الوافى بكلام المثبت و النافى»از تأليفات اين فقيه است. لازم به ذكر است،اين سه نفر از استاد خويش اجازۀ روايتى نيز داشته‌اند.

# سيّد شريف عزّ الدين«شرفشاه افطسى نيشابورى؛ او داراى كتابى به نام«النظم و النثر الرائق»مى‌باشد.و آرامگاهش در نجف است.

# تفسير روض الجنان<br/>اين كتاب-كه معروف‌ترين اثر شيخ ابو الفتوح رازى است-از جهت فصاحت لفظ و پردازش عبارت،توجه به نكات مناسب تفسيرى،ترجمه‌ى دقيق آيات،آزاد انديشى در بهره گيرى از روايات مخالف و موافق،نقل اقوال مختلف و گزينش مناسب‌ترين آن و دفاع منطقى و به جا از مذهب شيعه،بر همه‌ى تفاسير فارسى تشيّع برترى دارد.با اين كه مؤلّف اصالتا از نژاد عرب مى‌باشد، اما در اثر زندگى و سكونت دراز مدت در ايران،در زبان فارسى تبحّر كامل يافته و اين يادگار جاويدان فارسى را آفريده است.<br/>اين اثر گرانسنگ و كهن شيعى،يكى از بزرگ‌ترين يادگارهاى نثر فصيح ادب فارسى است.اين حقيقت را مى‌توان در نگارش روان و شيرينى بيان ابو الفتوح به نظاره نشست.با اين كه بيش از 800 سال از زمان تأليف آن مى‌گذرد امّا فارسى زبانان امروزى هم به راحتى مى‌توانند اكثر واژه‌ها و عبارات آن را بفهمند.<br/>تفسير«روض الجنان»،شاخص‌ترين اثر اين دانشمند پارساى شيعى است كه از مهم‌ترين منابع تفاسير شيعه و سنى،به شمار مى‌آيد.اين تفسير از ارزشمندترين و قديمى‌ترين آثار شيعى به زبان فارسى است كه موضوعات اخلاقى،فقهى، تفسيرى،ادبى و تاريخى را در توضيح و تفسير آيات الهى مورد بحث قرار داده و به همين جهت، مورد استفاده فقها،محدّثان و مشتاقان علم و ادب قرار گرفته است.

# مناظرۀ حسنيّه؛<br/>مناظرۀ دخترى است تحصيل كرده به نام حسنيه،معاصر هارون الرشيد. اين كتاب به زبان فارسى و در ردّ اهل سنّت نوشته شده و بارها همراه حلية المتقين علاّمه مجلسى و يا مستقل چاپ شده است.

# روح الاحباب و روح الالباب فى شرح‌الشهاب<br/>شرحى است بر شهاب الاخبار از قاضى قضاعى شافعى و موضوع آن،در حكم و امثال است.اين كتاب يكى از مدارك بحار الانوار است.

# كتاب يوحنّا<br/>كه از زبان يك نفر مسيحى به نام يوحنّا و در مسئلۀ امامت و در ردّ مذهب عامّه نوشته شده است.

به زبان فارسى‌است و ابو الفتوح در بخشى از آن، انديشه‌هاى حسين بن منصور حلاّج را نقد كرده و در باب‌هاى ديگر،از نسبت‌هاى ناروا به شيعه جواب داده و از تشيّع دفاع نموده است.علاّمه سيّد محسن امين اين كتاب را در كتابخانۀ شهيد شيخ فضل اللّه نورى در تهران ديده است.

# علاّمه شهيد قاضى نور اللّه شوشترى در كتاب «مجالس المؤمنين»در مورد ابو الفتوح مى‌نويسد:<br/>نشانه‌هاى فضل و كمال و تلاش‌هاى نيكوى وى در تفسير كتاب خداوند و باطل نمودن شبهات و ترديدهاى مخالفين،از نكات بارزى است كه در زندگى اين مرد به چشم مى‌خورد و هر كه تفسير مشهور وى را ملاحظه كند،به اين حقيقت پى مى‌برد. از تفسير وزين وى چنين بر مى‌آيد كه او معاصر صاحب كشّاف بوده و بعضى از ابيات آن را ديده است؛امّا اصل كتاب كشّاف را بعد از تأليف، مشاهده نكرده است.

#صدرالدين على رازى؛<br/>شيخ منتجب الدين بن بابويه از وى به عنوان يك عالم شيعى،در كتاب الفهرست خود،نام برده است.